Een keurig nette verslaving

De koffieautomaat is op het werk de plek waar ik het eerst heen loop als ik 's ochtends mijn laptop geïnstalleerd heb. En dat geldt voor veel mensen. Normaal is dat ook geen probleem. Je komt binnen, je hoofd nog duf, opent je koffer, plukt daaruit de laptop, voeding, muis en stander en heel de zooi en zet de boel klaar en de computer vervolgens aan. Terwijl het ding staat wakker te worden/op te starten, kun je mooi even koffie halen.

Vanochtend ging dat iets anders dan normaal.

Het laptop-opzetten-deel ging helemaal prima. 

En toen pakte ik mijn koffiemokje en liep naar de koffieautomaat. Om te ontdekken dat er een tekentje op stond dat 'ie onderhoud nodig had en dat hij me geen koffie geven wou. Zelfs geen heet water voor thee. Ik baalde, maar niet getreurd want er zijn nog vier automaten in het pand. Daarvan is er vast ergens wel ééntje die het doet. Toch?

Dus ik de gang door, op naar de volgende koffieautomaat. Waar een tekentje op bleek te staan dat betekende dat 'ie onderhoud nodig had, en me geen koffie geven wou. En ook geen heet water voor thee.

Nu begon ik toch wel een beetje meer dan geïrriteerd te worden. Kwaad eigenlijk, zelfs. 

"Maar", zo dacht ik bij mezelf, "er zijn nog drie automaten!"

Een verdieping lager liep ik de gang in naar de koffieautomaat, mezelf afvragend of deze het wel zou doen. Even later ontdekte ik van niet, en liep ik sip verder naar automaat nummer vier. Die het óók niet deed, en ook geen heet water voor thee meer had. Nu was ik toch wel boos dat ze het niet deden. En ook begon ik steeds bozer op mezelf te worden, omdat ik kennelijk toch wel zo erg koffie nodig had 's ochtends dat ik boos werd als er eens een automaat het niet deed. Boos worden op jezelf omdat je ergens boos om wordt.

Mopperend in mezelf liep ik ten einde raad naar de koffieautomaat op de begane grond. 

Die het ook niet deed.

Uiteindelijk moest ik water drinken, want de automaten wilden me niet eens warm water voor thee geven. Ik was boos dat ze het niet deden, ook al konden die automaten er zelf niks aan doen. En ik was boos op mezelf dat ik kennelijk zo verslaafd ben aan koffie 's ochtends, dat ik boos en geïrriteerd word als ik dat niet krijg. Dan ben ik toch wel verslaafder aan koffie dan ik graag denk.

Zou ik zonder koffie 's ochtends kunnen? Wakker worden met thee, bijvoorbeeld. Misschien moest ik dat eens een week of twee proberen. Een week om af te kicken en door de argh-ik-heb-geen-koffie-gehad-hoofdpijn-periode heen te komen, en één week om te kijken hoe me die thee bevalt. Misschien moest ik dat eens proberen. Een interessant experiment is het wel, vooral als ik in die periode eens een dagboekje ga bijhouden met hoe ik me voel en zo. Endan achteraf kijken of daar verschil is tussen met en zonder koffie. 

Ondertussen zing ik voorlopig maar mee met V.O.F. de Kunst. 

Eééééééééén kopje koffie! 

Lalalalala éééééééééén kopje koffie!