dinsdag 17 november 2009

Duud'lek!!

Ik hou er van als ik snap wat er gezegd wordt. Of wat er geschreven wordt. Meestal lukt me dat ook wel, het woordenboek in mijn hoofd is redelijk groot en ik heb op de middelbare school goed opgelet bij Nederlands. Maar soms kom ik iets tegen wat mij toch drie keer achter mijn oren doet krabben.

Zoals vorige week.
In mijn inbox verscheen een e-mail die vertelde over de oprichting van een nieuwe afdeling. Hij probeerde uit te leggen waarom die afdeling opgericht werd en wat de nieuwe afdeling moest gaan doen. Een interessante e-mail dus, die de moeite van het lezen waard is, vind ik dan dus, want ik heb hart voor de zaak. Maar het kostte wel veel moeite en enig googlen om erachter te komen wat er bedoeld werd. Er werden zoveel moeilijke woorden gebruikt!

In eerste instantie werd ik kwaad, want ik heb vroeger altijd geleerd dat het nogal onbeschoft is om taal te gebruiken die je lezer niet kent. Je praat in een winkel toch ook geen oeigoers ofzo. En om allemaal van die dikdoenerige woorden te gebruiken, dat kwam toch wel kleinerend over. Maar goed, die e-mail wou ik toch lezen, dus ik schoof mijn kwaadheid even aan de kant en begon moedig aan een poging. Waarop ik toch algauw weer vastliep.

Zo stond er bijvoorbeeld ergens in "IT als business enabler". Ehhh.....Even denken. To enable is engels voor aanzetten of mogelijk maken. En een business, was dat niet een bedrijf? Maar een bedrijf áánzetten?? Een bedrijf zet je toch niet aan, die richt je op. Ergens anders stond "als entiteit ketenverantwoordelijk voor de ICT en Informatiehuishouding". Weer even denken. O, wacht. Dat "als entiteit" zal wel "als afdeling" betekenen.

Uiteindelijk heb ik het halverwege de derde alinea maar opgegeven. Het werd laat en ik had nog wel meer te doen dan een poging doen om al die onbekende woorden en uitdrukkingen te snappen.

Maar ik vroeg me wel af: dat ik het niet snap, komt dat omdat de mail niet voor mij bedoeld is? Maar waarom sturen ze hem dan ook naar mij? Of verwachten ze van mij dat ik het wel snap? En waarom verwachten ze dat dan?

Na wat navragen her en der bleek dat ze gewoon niet wisten dat dit moeilijke taal is voor mij. En voor een hoop van mijn collega's. Gelukkig weten ze dat nu wel! Zou dat blijven hangen?

Ciao,
Ingrid.

vrijdag 6 november 2009

Donker en koud

Een paar weken geleden was het weer zover: de wintertijd ging in. Was het voor die tijd al rond zeven uur donker buiten, toen de wintertijd inging werd dat natuurlijk nóg een uur eerder. En nu we weer een paar weken verder zijn, is het grote licht al tegen half zes uit. We gaan in rap tempo naar de tijd van in het donker naar je werk gaan, in het donker weer thuis komen, in het donker je boodschappen doen en jezelf wanhopig afvragen wat daglicht eigenlijk ook alweer was.
Aan de temperatuur is dat ook te merken, het is koud en soms moet ik 's ochtends zelfs alweer de ruiten van mijn Kaatje ijsvrij krabben. Brr! Ik heb mijn lekker warme handschoenen en sjaal weer op een makkelijk grijpbare plek liggen want handschoenen en sjaal zijn zo langzamerhand ook weer nodig. De truien liggen weer vooraan in de kledingkast en t-shirts, spaghettitopjes en slippers zijn verbannen naar de stoffige, mottenbalrijke vergeten uithoeken. Evenals de luchtige zomerjasjes.

Koning Winter is weer in aantocht. We komen weer in de dagen die veel mensen de gezellige donkere dagen voor kerst noemen. Wat nou gezellig? Ik kan niet meer ''s avonds een lange wandeling maken omdat ik als vrouw alleen niet recreatiegebied Kardinge indurf als het donker is, en wandelen is nu sowieso een nogal koude aangelegenheid. Ik sta met donker op, ga met donker naar m'n werk, kom met donker thuis. Daglicht? Wat is dat?


Ik ga maar gauw bij selexyz een flinke lading lekker dikke boeken kopen, en dan naar de supermarkt voor een pak chocolademelk, een bus spuitslagroom en een kant-en-klaar-portie stamppot boerenkool met rookworst. Dan kan ik troost zoeken bij een goed boek, een kop warme chocolademelk met slagroom en een flink bord stamppot boerenkool.


Was het maar vast lente!

Ciao,
Ingrid.

maandag 2 november 2009

Dit is hét

Gisteren was het zaterdag en was ik vrij. Helemaal vrij, ik had ook geen enkele privé-afspraak. Dus nadat ik laat opgestaan was, boodschappen gedaan had en gelunchd had, had ik wel zin om even de Stad in te gaan. Lekker even bij alle winkeletalages kijken enzo. Een kopje thee drinken ergens. Misschien even bij Pathé langslopen om naar de film te gaan. Lekker simpel.

Dus na de lunch trok ik een paar verstandige schoenen aan en ging ik lekker lopen. Van mijn huis naar de binnenstad is ergens tussen drie kwartier en een uur lopen en dat vind ik een mooie afstand om te wandelen. Wandelen vind ik leuk om te doen, alle gelegenheid om om me heen te kijken en een beetje te dagdromen. En het geeft me het gevoel dat ik iets gezonds doe. Op mijn werk zit ik heel de dag achter de computer, dus dan krijg ik geen beweging (ik zou natuurlijk naar mijn werk kunnen fietsen, maar ik háát fietsen). Dus in het weekend ga ik dan lopen naar de Stad. 's Zomers ga ik doordeweeks ook wel 's avonds lopen, omdat het dan lang licht is, kan dat. Nu het weer zo vroeg donker is 's avonds vind ik dat niet zo heel veilig.

Maar goed, ik ga dus lopend naar de Stad. Eénmaal in de Stad ga ik eerst bij de V en D naar binnen want ik moet ontzettend naar de wc. Daarna ga ik naar Laplace om een kopje thee te drinken. Bij V en D kun je een kannetje bestellen, daar zit dan voor twee kopjes heet water in om thee te maken. Na de thee loop ik even door de Herestraat en koop nieuwe handschoenen en een lekkere warme sjaal als bescherming tegen Koning Winter. Je voelt duidelijk dat hij weer in aantocht is; het is fris buiten. Lekker fris, maar toch fris. En tenslotte besluit ik om toch maar even naar de Pathé te lopen, ik heb wel zin om even lekker in het pluche weg te duiken.

Ik haal mijn unlimitedpasje langs een automaat en krijg een overzichtje van films. Even ben ik besluiteloos, het is zo'n rij! Maar dan zie ik er eentje tussenstaan die me wel wat lijkt, en die ik eigenlijk wel graag wil zien. Michael Jackson's This is IT. Ik tik hem aan en hoop dat hij niet al uitverkocht is. De automaat spuugt een kaartje uit. "Hoera!", denk ik bij mezelf. Toen ik nog op de lagere school zat, vond ik Michael Jackson helemaal te gek, en ook nu vind ik liedjes als Beat It, Thriller en Billy Jean nog helemaal te gek om te horen. Ik ben erg nieuwsgierig. De film draait in zaal 1, en als ik op de tweede verdieping bij de ingang van de zaal aankom staat er al een heel plukje mensen te wachten. Terwijl ik sta te wachten tot de zaal open gaat, zwelt de rij snel aan; ik ben duidelijk lang niet de enige die deze film wil zien.

Een paar uur later kom ik de bioscoopzaal weer uit, met een heel dubbel gevoel. De film was supergoed, en geeft een heel bijzonder kijkje achter de schermen van de repetities voor de This it It tour. Ik vind het wel erg jammer dat Michael Jackson nu dood is; hij was duidelijk een hele hoop van plan. In ieder geval was de film erg mooi, en in de zaal zaten we allemaal mee te klappen en te applaudisseren enzo.

This it It is helemaal je-van-hét!

Ciao,
Ingrid.