Dromen zijn bedrog

Soms droom ik.
Met open ogen.
Fantaseer ik over die prachtige ideale wereld waar ik graag in zou willen leven.
Dan probeer ik me voor te stellen hoe die wereld er uit zou zien, en hoe de mensen er in zich zouden gedragen. Dan neem ik me weer voor om mezelf alvast zo te gedragen, want "verbeter de wereld begin bij jezelf".

En elke keer dat ik er over dagdroom, ziet die wereld er weer iets anders uit dan de vorige keer. Soms is mijn hoofd gevuld met straten en steden vol pieckeriaans-eftelingerige bouwsels, met in elk huis een harmonieus gelukkig gezin dat je normaliter alleen maar tegenkomt in een boek als "Little women". Waar vaders en moeders op tijd thuiskomen van hun werk en dan al hun tijd, liefde en aandacht aan elkaar en de kinderen geven. Nooit woede en ruzie. Alle ergernissen op een volwassen en rustige manier met elkaar kunnen en durven bespreken. Uitpraten. Problemen samen oplossen, in plaats van voor de problemen, elkaar en jezelf weg te lopen in drank of drugs of sex of gokken of wat dan ook.

Een andere keer leven mijn gedachten ineens in een science-fiction stad. Zo ééntje á la The Jetsons, met  luchthuizen, luchtflats en luchtkastelen, en van die leuke luchtautootjes met zo'n jetson-grappig geluidje er in. Als iemand je belt op je mobieltje, druk je op een knopje en verschijnt er een star-wars-achtig hologram van degene met wie je belt. Een wereld in de verre toekomst, waar corruptie, geldgraaierige hebberigheid, machtshonger en machtsmisbruik niet meer bestaat. Waar mensen geen vernederende seksistische grapjes over anderen meer hoeven te maken om de macht over de ander te behouden, waar mensen op een volwassen manier met elkaar omgaan, elkaar respecteren zoals ze zijn en elkaar helpen en steunen in de geestelijke groei naar volwassenheid. Het lijkt wel Star Trek.

En als ik kwaad ben, fantaseer ik soms dat ik een Amazone ben. Een soort Xena Warrior Princess, maar dan voordat ze bij de goeierikken ging horen en nog was zoals je in sommige fragmenten van die serie nog ziet: hoog te paard, zwaaiend met een superscherp zwaard waarmee ze alles en iedereen vakkundig aan mootjes hakt. Dan zou ik iedereen die mij of mijn mede-vrouwen beledigt en belachelijk maakt simpelweg het hoofd afhakken. Ik zou gewoon altijd eerlijk zeggen wat ik vond, voelde en dacht, en niet tactisch of diplomatiek proberen te doen. En gewoon lekker schijt hebben aan alle idioten die het met mij oneens waren.

Dromen zijn bedrog. En het is altijd weer eng om er over te vertellen, want stel dat iemand het dom vindt. Of stom. Of zo.
Maar ze geven wel hoop.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf. Of dat nou moeilijk is of niet.

Iedere keer begin ik weer opnieuw bij mezelf.

Ciao,
Ingrid.