Binnenhuisarchitectje spelen

Sinds een jaar of zestien woon ik op dezelfde plek. In hetzelfde huis. En dat bevalt goed. Aan de rand van de stad, goede OV-verbinding maar toch hoef je maar vijf minuten te lopen en je staat op het platteland. Prima geregeld. 

een van de kasten die naar de kringloop gaat

Dat huis heeft al sinds jaar en dag dezelfde inrichting, de inrichting die het had toen ik er in trok. Ik dacht altijd dat ik daar prima tevreden mee was, maar kortgeleden begon ik daarover ineens anders te denken. Misschien was het toch tijd voor wat anders. Kleine dingen, niks rigoureus natuurlijk. Want ik dacht nog steeds dat ik wel blij was met de kastjes en stoelen. Gaandeweg kwam van het een het ander en de plannen werden steeds groter. 

Zo groot, dat ik toch ineens wel heel blij was dat ik al sinds jaar en dag maandelijks een klein bedrag opzij zet op een aparte spaarrekening. Want in plaats van een klein lampje hier en wat opruimen daar, begon ik te denken aan nieuwe kasten. Dit opruimen, dat kon wel weg, zus gebruikte ik toch nooit en zo kon ook wel in het grijze archief. 

Zoals ik samen met de psycholoog aan het opruimen was in mijn hoofd, zo begon ik ook op te ruimen om mij heen. De grote grijze container, waar ik normaliter vier week makkelijk mee kan doen, was ineens veel te klein en binnen een paar dagen vol. Ik maakte een marktplaatsaccount aan en raakte zo een paar kasten kwijt. De mensen van de kringloopwinkel begonnen me te herkennen. En ik leerde dat een mens in vijftien jaar best wel veel spullen kan verzamelen. Zelfs als je in een klein huis woont. 

Ik ben nog lang niet klaar, maar net begonnen aan de verandering. Ik ga mijn hele huis herinrichten en mijn eigen binnenhuisarchitectje spelen. Gespecialiseerd in spulletjes van de Ikea, natuurlijk, want het moet wel betaalbaar blijven. 

En al die verandering voelt eigenlijk best goed!