Binnenhuisarchitectje spelen

Sinds een jaar of zestien woon ik op dezelfde plek. In hetzelfde huis. En dat bevalt goed. Aan de rand van de stad, goede OV-verbinding maar toch hoef je maar vijf minuten te lopen en je staat op het platteland. Prima geregeld. 

een van de kasten die naar de kringloop gaat

Dat huis heeft al sinds jaar en dag dezelfde inrichting, de inrichting die het had toen ik er in trok. Ik dacht altijd dat ik daar prima tevreden mee was, maar kortgeleden begon ik daarover ineens anders te denken. Misschien was het toch tijd voor wat anders. Kleine dingen, niks rigoureus natuurlijk. Want ik dacht nog steeds dat ik wel blij was met de kastjes en stoelen. Gaandeweg kwam van het een het ander en de plannen werden steeds groter. 

Zo groot, dat ik toch ineens wel heel blij was dat ik al sinds jaar en dag maandelijks een klein bedrag opzij zet op een aparte spaarrekening. Want in plaats van een klein lampje hier en wat opruimen daar, begon ik te denken aan nieuwe kasten. Dit opruimen, dat kon wel weg, zus gebruikte ik toch nooit en zo kon ook wel in het grijze archief. 

Zoals ik samen met de psycholoog aan het opruimen was in mijn hoofd, zo begon ik ook op te ruimen om mij heen. De grote grijze container, waar ik normaliter vier week makkelijk mee kan doen, was ineens veel te klein en binnen een paar dagen vol. Ik maakte een marktplaatsaccount aan en raakte zo een paar kasten kwijt. De mensen van de kringloopwinkel begonnen me te herkennen. En ik leerde dat een mens in vijftien jaar best wel veel spullen kan verzamelen. Zelfs als je in een klein huis woont. 

Ik ben nog lang niet klaar, maar net begonnen aan de verandering. Ik ga mijn hele huis herinrichten en mijn eigen binnenhuisarchitectje spelen. Gespecialiseerd in spulletjes van de Ikea, natuurlijk, want het moet wel betaalbaar blijven. 

En al die verandering voelt eigenlijk best goed! 

Opruiming

Normaal gesproken ben ik niet zo’n opruimering type. Dat wil zeggen, alles heeft wel een min of meer vaste plek, maar daar blijft het dan ook bij. Echt opruimen in de zin van dingen weggooien, daar ben ik erg slecht in. "Ja maar dat is zonde, dat kan ik nog gebruiken", denk ik dan. "Ja, maar die rok kan ik nog dragen". En meestal is dat onzin, omdat dingen te klein zijn (en blijven) of omdat je maar een keer per tien jaar ofzo gebruikt.
Vooral met kleding is dat een probleem. Dus heb ik overal koffers en vuilniszakken op de kasten liggen met allemaal kleding die heel erg te klein is. Misschien val ik ooit nog wel eens af, en dan zou ik het weer aan kunnen hebben nietwaar?

En eigenlijk is dat ontzettende flauwekul.

Dus gisteren moest het er maar van komen.

Met de hulp van een vriendin met een goede kijk op zowel stijlvol als modieus dook ik de kledingkast in. Elke rok, jurk en blouse hebben we beoordeeld: "houden" of "weggooien". Soms was dat een makkelijke beslissing, een neutrale zwarte rok zit absoluut bij de blijvertjes. Rokken staan mij tenslotte beter dan broeken, en neutraal effen zwart is altijd netjes, erg handig op mijn werk enzo. De jurken waren ook makkelijk, de enige drie jurken die ik heb, heb ik allemaal kortgeleden gekocht (nou ja, dan heb ik er nog 1tje netjes in een koffer opgeborgen die ik bewaar "voor het geval dat" en een galajurk die op mijn paspop hangt, maar die tellen niet mee, die blijven sowieso).
De blouses waren moeilijker, maar samen met Didi kwam ik er toch uit wat moest blijven en wat weg kan. Uiteindelijk bleef er maar één nadenkertje over, daar moet ik de knoop nog over doorhakken.

En nu heb ik zowaar ruimte over in mijn kast!

Nu nog proberen om dat zo te houden...

Ciao,
Ingrid.