Mooie westrijd

Een van de dingen die ik in mijn vrije tijd doe; is EHBO. En via de EHBO ben ik als Medic terechtgekomen bij American Football team de Groningen Giants (www.groningengiants.nl ). Altijd goed voor je EHBO-ervaring, EHBO'en bij een American Football team. Want het is best een harde sport eigenlijk.
Afgelopen weekend was de eerste wedstrijd van het seizoen. Woensdagavond tijdens de trainingen vroeg ik me nog af of de wedstrijd überhaupt door zou gaan: het was allemaal zo nat en regenachtig en modderig. Wie weet zou het veld wel afgekeurd worden. Gelukkig was het een paar dagen droog en was het zondag zelfs mooi weer. De wedstrijd ging gewoon door en de Giants hebben zelfs met 40-0 gewonnen! Het was een hele mooie wedstrijd.  Het hele wedstrijdverslag staat wel ergens op de website van de Giants, dat mag je daar nalezen :)
Voor ons als verzorgers was er zoals gewoonlijk een hele hoop te doen; allereerst zorgen dat alle bidons met water vol bleven. Want er wordt veel water gedronken door de spelers tijdens de wedstrijd; en dat moeten ze ook van ons want ze zweten het er ook heel snel weer uit. Verder de nodige schrammen en sneetjes en preventief intapen van polsen, duimen en enkels enzo. En bijna halverwege ging een van onze spelers door zijn enkel, en wel zo goed door zijn enkel dat hij door mensen van de ambulance van het veld gehaald moest worden. Dan is het toch maar goed dat er EHBO bij is!

Good noaberschap anno 2012

Vroeger had je goed noaberschap. Gewoon je best om een goede buurman (m/v) te zijn. Hallo zeggen als je elkaar tegenkomt, elkaar een kopje suiker lenen als dat nodig is, bij elkaar naar de wc kunnen als die van jou stuk is of verstopt is of zo. Elkaars planten en post verzorgen als er één op vakantie is.
Zulke dingen.

Tegenwoordig heb je nog steeds goed noaberschap. En alles wat ik opgesomd heb, hoort daar nog steeds bij. Maar je kunt nu meer doen aan goed noaberschap. Want we hebben internet, en dat geeft hele nieuwe mogelijkheden en onmogelijkheden.
Zo vinden veel oude internet-rotten het bijvoorbeeld heel netjes en beleefd om hun wifi-router voor iedereen open te zetten. En om geen misbruik te maken van die van een ander als ze zelf onderweg zijn. Kun je ook even je e-mail checken als je geen duur data-abo hebt bij Meneer KPN. Misschien erg naïef om aan te nemen dat de meeste mensen hier geen misbruik van maken, maar ik neem het lekker toch aan. De meeste mensen zijn heus wel te goeder trouw.

Helaas zijn er mensen die vinden dat je illegaal bezig bent als je zo je medemens het internet op wilt helpen. Lees het hele verhaal op deze link. Ik viel zo ongeveer van mijn stoel van verbazing toen ik dat las. Sommige mensen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan vinden dat je een crimineel bent als je er geen probleem mee hebt dat mensen via jouw internetverbinding af en toe even hun mail checken of een tweet sturen of zo. En dat je daarom je wifi-router open hebt staan.
Want dan faciliteer je illegaal downloaden van auteursrechtelijk beschermd materiaal (en dat is weliswaar fout maar toch echt geen diefstal, hoi Tim). En ben je dus een zware crimineel.

Naar aanleiding van die hele SOPA/PIPA-heisa vond ik al dat ze weg kwijt waren daar.
En dat vind ik nu nog steeds.

Of ben ik nu de weg kwijt?
Gauw mijn wifi-router maar dichtzetten.
Zou het nu ook illegaal worden om te internetten via TOR?

Ciao,
Ingrid.

Nog maar een week!

Nog maar een week. Nou ja, eigenlijk nog maar zes nachtjes slapen. Komende zaterdag staat er weer een fotoshoot gepland, met Ferry Spaan van CaptureVision. En ik heb er best wel zin in!

We zijn voor de verandering even helemaal van de fifties afgestapt en hebben als thema dit keer "business met een sexy knipoog". Een zakenvrouw dus. Aan de kast hangen de mantelpakjes die ik aantrek (en die ik vandeweek op het werk dus duidelijk niet aan kan hebben) samen met blouses en schoenen. De accessoires, zoals kettingen en oorbellen en dat soort dingen, moet ik nog uitzoeken. Maar ik heb ook nog een week. Bijna een hele week.

Naast kleding en gebruikelijke accesoires wil ik natuurlijk mijn laptop en mijn ipad mee naar de shoot. Een echte zakenvrouw gaat toch ook niet op reis zonder computer? En een smartphone natuurlijk, maar mijn telefoon heb ik altijd bij me, daar hoef ik niet specifiek om te denken.

Ik ben benieuwd hoe de foto's gaan worden!

Ciao,
Ingrid.

Kakelvers jaar

Zowel kerst en oud-en-nieuw zijn weer achter de rug, en er staat weer een heel nieuw kakelvers jaar klaar om al zijn mooie en minder mooie momenten over ons uit te storten. En met dat knisperverse nieuwe jaar komen ook alle nieuwjaarswensen. Op zich natuurlijk erg lief, dat je elkaar het beste wenst, en hoopt dat het een goed jaar zal worden. Maar die nieuwjaarswensen op zich, die komen in zoveel vormen dat het me direct deed denken aan een schrijfsel van Paulien Cornelisse dat ik ooit las in haar boek "Taal is zeg maar echt mijn ding" (een leuk boekje is dat trouwens).

Want wat heb ik de afgelopen dagen zoal aan wensen gehoord en gelezen? Het meest komt voor "het beste", "de allerbeste wensen" en "gelukkig nieuwjaar". Vrij standaard nieuwjaarswens, maar je kunt je geen buil aan vallen, het zijn best wel veilige wensen. Verder is mij ook een sprookjesachtig 2012, een twinkelend 2012 en een warm en liefdevol 2012 gewenst. De wens die me direct deed denken aan het stukje van hierboven al genoemde Paulien Cornelisse, was "al het wensbare". Dat kwam nogal dubbel op mij over, want het kwam uit een goed hart en was echt oprecht positief bedoeld, maar een klein en heel lelijk deel van mijn denken haalde direct allerlei lelijke wensen naar boven, zoals bijvoorbeeld "krijg de tyfus" of "krijg de tering". Je kunt een ander eigenlijk best veel onheil toewensen als je er even over nadenkt. Of misschien juist er niet over nadenkt :)

De mooiste wens die ik tegengekomen ben, kwam van een kennis van mij, hij is van Axis into Management. Hij wenste mij een gezond, gelukkig en inspirerend 2012 toe. 

Een inspirerend jaar. 

Dat klinkt in eerste instantie alsof het rechtstreeks uit een vaagtaalboekje komt, maar toch krijg ik er een heel warm gevoel bij van binnen en komt er een glimlach op mijn gezicht. Een inspirerend jaar, met inspirerende mensen om je heen en inspirerende bezigheden. Rondlopen met een twinkel in je ogen en een danshuppeltje in elke pas die je zet. Dat lijkt me wel wat.

Bij deze wens ik jullie allen een warm, liefdevol en vooral inspirerend jaar toe!

Ik wens iedereen een vrolijke twinkel in de ogen en een blij en tevreden danshuppeltje in elke pas die je zet.

Ciao,

Ingrid.

Bekende kledingverzoeken

Laatst heb ik een blogje geschreven over wel of niet meedoen aan buitenissige en aparte kledingverzoeken. Bijvoorbeeld het verzoek om als piraat verkleed te komen naar een Pirates Of The Carribean-feest. Toen heb ik beloofd om nog eens een stukje te schrijven over vaak voorkomende kledingverzoeken. Het wordt hoog tijd om die belofte eens in te lossen, dus hier komt 'ie:

Bekende kledingverzoeken:

• White tie. Ook wel avondkleding of evening dress genoemd. Meest formele kledingverzoek dat de westerse cultuur kent. Heren in rokkostuum (jacquet mag ook), dames in galajurk. Details op wikipedia. Als je geen rokkostuum hebt, kun je er ook eentje huren. Neem wel iemand mee die kan helpen beoordelen of het rokkostuum in kwestie goed past. 
• Black tie. Heren in smoking, dames in cocktailjurk of galajurk (hangt af van de gelegenheid). Details op wikipedia. Rond de kerstdagen heeft de C&A meestal wel smokings te koop voor een redelijke prijs. En in geval van nood kun je natuurlijk ook huren. Neem ook bij het huren of kopen van een smoking iemand mee die kan beoordelen of de smoking goed zit.
• Business: Ook wel informal of casual genoemd. Heren dragen een pak (met stropdas uiteraard) en dames een mantelpak. 

Voor meer achtergrond over kledingverzoeken en de geschiedenis daarvan, kun je onder andere hier terecht. 

Verder kom ik nog wel eens vragen tegen over vage kledingverzoeken, zoals bijvoorbeeld "feestelijk" of "kerstig" of "zomers" of iets dergelijks. 

Mijn advies aan organisatoren en ceremoniemeesters: mijd dit soort kreten, en als het toch nodig is, verduidelijk ze dan op de uitnodiging. Wees voor alles duidelijk in wat je verwacht van je gasten. Iets verkeerd begrijpen is héél erg makkelijk gebeurd en gasten die je uitnodiging verkeerd begrijpen, kunnen je feest aardig ruïneren. 

Mijn advies aan mensen die opgescheept worden met zo'n kledingverzoek: vraag bij twijfel altijd even na bij de organisatie wat ze zich daarbij voorstellen! Want voor de één is feestelijk minstens een smoking, terwijl de ander het al feestelijk genoeg vindt om een schone spijkerbroek aan te trekken (en dan uiteraard een baggy jeans want dat is hip...) en een kerstslinger uit de kerstboom te plukken en om de hals te hangen. 

En vraag bij twijfel altijd even na bij de organisatie of de ceremoniemeester! Het is maar één telefoontje of e-mailtje en je voorkomt er mee dat je je rottig en ongemakkelijk voelt omdat je "er niet bij past".

Ciao,

Ingrid.

Kiiiaaaaiiiiii!!

Gisteravond heb ik de laatste les gehad van acht lessen van een weerbaarheidscursus. Die cursus is gestoeld op het gedachtegoed van Wendo (voor meer informatie lees hier en hier) en ik vond hem erg nuttig. Tegenwoordig raad ik hem dan ook aan iedereen aan die ik spreek (ohja ook aan jullie dus :) : www.wijsweerbaar.nl ).
Je leert een hoop nuttige dingen op zo'n cursus, we begonnen in de eerste les met fysieke zelfverdediging. We hebben een aantal technieken aangeleerd gekregen om ons te bevrijden als iemand ongewenst ons bij de pols pakt, ongewenst de armen om ons heenslaat en zulke dingen meer. En alleen al het besef dat je weet wat je doen kunt/moet in zo'n situatie geeft veel zelfvertrouwen en werkt heel bevrijdend; ik ben lang zo bang niet meer als vroeger. "Stel dat er wat gebeurt" dacht ik vroeger, "dan kan ik ja niks doen want zij zijn veel te sterk". Nu denk ik "ach ik weet wat ik kan en moet doen, dus ik kan het aan". Tegenwoordig loop ik 's avonds een stuk ontspannener op straat dan eerst.

Later hebben we ook een hoop oefeningen gehad die over grenzen gingen, hoe voel je dat iemand over je grens gaat, en wat is dan de beste manier om daar wat van te zeggen als je dat niet wilt? Ook erg nuttig, en dat heb ik in de praktijk ook al gebruikt en profijt van gehad. Het is erg handig dat je weet hoe je moet vertellen dat je iets niet wilt of iets niet prettig vindt zonder direct kwaad te moeten worden of ruzie te moeten maken om je probleem door te laten dringen tot de ander.

Gisteravond was de laatste les. Jammer genoeg. Maar het was wel een leuke les, en de laatste oefening was het meest spectaculair. Er werd een plankje t los op twee andere plankjes gelegd. En toen moesten we dat plankje doorslaan! Net als in een slechte karatefilm dus, en ik vroeg me dan ook af of dat wel kon. Maar het lukte!! Ik heb een plankje doorgeslagen met mijn blote vuist! Mijn twee helften heb ik bewaard, ik geloofde eerst helemaal niet dat het kon maar het is toch gelukt en ik ben er erg trots op.

Dus ga ik iets bedenken waardoor ik steeds naar die twee halve plankjes kan kijken en hieraan kan terugdenken, en weer weet dat je heel veel kunt zolang je zelf maar gelooft dat je het kunt.

Ciao,
Ingrid.

Gillende Beatlesfans

Op de televisie zag ik net een kort stukje over de Beatles. Met uiteraard hele horden gillende en flauwvallende Beatles-fan-meiden. De bekende beelden dus. Vroeger dacht ik altijd als ik die beelden zag:"stom hoor, zo je longen uit je lijf gillen". Eigenlijk best wel lelijk van mij, dat ik altijd zoiets minachtends dacht.

Maar toen ik zojuist dat stukje op de televisie zag, betrapte ik mezelf ineens op een heel andere gedachte. Eentje die meer ging van: "sjonge wat moet het supergaaf zijn om je zo te kunnen laten gaan in het moment. Je niet zorgen hoeven maken over wat anderen denken en lekker de longen uit je lijf gillen alleen maar omdat jij dat op dat moment wilt doen". Wat zo ééntje ben ik stiekem best wel: stel dat anderen dit lelijk vinden, stel dat anderen stom vinden wat ik doe, wat zullen ze wel niet denken? Zulke zelfvertrouwen-afbrekende-gedachten.
Inmiddels heb ik mezelf gelukkig zover weten op te voeden dat ik, als de vraag:"wat zullen anderen wel niet denken?" in mijn hoofd opdoemt, ik meteen denk:"maar wat kan mij dat eigenlijk schelen?" Daar is dan weer geen pasklaar antwoord op, want om te beginnen is er natuurlijk de vraag wie die anderen eigenlijk zijn. Zijn het onbekende onbekendelingen of zijn die anderen je beste vrienden? Dat maakt uit. Aan weer een andere kant, bij echte vrienden zou je op begrip moeten kunnen rekenen. Toch? Sja. Wat kan het me eigenlijk schelen wat anderen denken? En waarom kan dat me schelen?

In ieder geval, als alles gezegd en gedaan is lijkt het me toch wel tof, om één moment de controle over jezelf en het zelfbewustzijn compleet overboord te durven gooien. Niet steeds "verstandig" en "volwassen" hoeven moeten doen.

En eventjes een gillende beatles-fan te zijn.
Nouja, een gillende Queen-fan mag ook :)

Ciao,
Ingrid.