maandag 28 november 2011

Weggeweest

Weggeweest ben ik.
Heel lang.

Overspannen. De officiële diagnose luidde "bore-out". Ik moest eerst googlen om uit te vinden wat dat was. Internet leerde me dat dat is dat je overspannen wordt door te weinig uitdaging in je leven. Dat was nieuws voor mij; ik wist niet dat dat kon.
De bedrijfsmaatschappelijk werkster was van mening dat ik in mijn pubertijd ben aangeland. Een beetje laat, maar beter laat dan helemaal nooit. De bedrijfsarts noemde het liever "mid-life-crisis" (mijn reactie daarop: Ew!). Hoe je het ook noemt, in elk geval kwam ik pardoes in een periode terecht van noodgedwongen stilstaan bij jezelf, bij wie je bent, bij accepteren van jezelf, je lichaam en je karakter. Van verandering.

Overspannen zijn doet rare dingen met je lichaam. Toen ik anderhalve maand ofzo overspannen was, kreeg ik een presentatie onder ogen met een opsomming van dingen waaraan je kunt merken dat je de verkeerde kant opgaat. De klachten in kwestie kwamen me allemaal eigenlijk wel bekend voor. Spijsverteringsklachten: check. Niet-meer-kunnen-ontspannen-klachten: check. Hartkloppingen: check. Regelmatig hoofdpijn: check. Regelmatig rugpijn: check. Rsi: check. En zo nog een paar dingen. Als ik dat allemaal nou een jaar eerder geweten had, zou dat heel leuk zijn geweest. Dan had ik misschien samen met mijn baas iets kunnen doen om het tij te keren. Kan nu ook nog wel, en gebeurt nu ook nog wel, maar goed.
De presentatie heb ik direct doorgemaild aan een paar collega's waarvan ik weet dat die nogal eens met stress te kampen hebben. Wie weet hebben zij er nog wat aan, voorkomen is beter dan genezen tenslotte.

Want dat beter worden duurt wel heel erg lang hoor!

Echt beter ben ik nog niet, maar het gaat wel langzamerhand de goede kant op. Zover de goede kant op, dat ik denk wel weer te kunnen gaan bloggen. En dus weer terug ben van heel lang weggeweest.

Intussen gaan de veranderingen door. De Ingrid 1.0 wordt geüpgradet naar Ingrid 2.0 zogezegd. Dat gaat niet zonder slag of stoot en beslist niet zonder huil- en driftbuien, maar de Ingrid 2.0 die tevoorschijn aan het komen is, die mag ik wel. Ik houd van haar.

Oh wacht, Ingrid 2.0, dat ben ik.
Ik hou van mezelf!!

Heb ik toch maar mooi iets super-nuttigs geleerd de afgelopen periode.

Ciao,
Ingrid.