dinsdag 27 januari 2015

Muizen met rechterhanden

Mijn werkmuis. Lid van het Triumviraat van Trouwe
Kameraden Tijdens Mijn Werkdag. De andere
twee leden zijn uiteraard Toetsenbord en Koffiemok.
Ik werk met computers. De hele dag. Dus ook met een muis. Zo'n halve-ei-vormig ding met een snoertje dan natuurlijk, en niet zo'n beest dat piep zegt en kaas eet. Ik kan het met allebei de handen, hoewel ik linkshandig muizen meestal net iets prettiger vind, makkelijker. Mijn fijne motoriek is links misschien iets beter, ook omdat ik links schrijf. Maar toen mijn linkerarm en -schouder wat begonnen op te spelen, ben ik maar weer eens een poosje rechts gaan muizen, want je moet toch meestal best wel wat afmuizen op een gemiddelde dag en zo krijgt mijn linkerkant weer een poosje rust. 

in het begin voelde het wat onhandig, zoals altijd wanneer ik van muisarm wissel. Je moet even wennen dat je 't weer met de andere hand doet, maar dat duurt maar een paar dagen van "oh jee wat voelt dit wel heel erg ongemakkelijk" waar je even doorheen moet en daarna voelt 't weer als helemaal normaal. Verder verwachtte ik ook eigenlijk niks bijzonders te ontdekken.

Wat me daarom totaal verraste en wat ik dus kennelijk helemaal vergeten was van mijn vorige rechterhandmuizenperiode, is hoe veel makkelijker rechts muizen bleek te zijn als je ook veel sneltoetsen gebruikt. Ctrl-C-Ctrl-V'en gaat toch een stuk sneller als je rechtshandig muist en dus je ene hand niet van de muis hoeft te halen terwijl je met je andere hand kopieert en plakt. En zo zijn er meer dingen, die toch voor rechtshandigen veel makkelijker blijken te zijn dan voor de tien-ofzo-procent linkshandigen waar ik bij hoor. Alt-tabben bijvoorbeeld. En ctrl-tabben. Escapen. Ctrl-D-en voor een bookmark in je browser te maken. Ctrl-S-sen om op te slaan. Van die dingen. Kleine dingen, waar je normaal eigenlijk nooit bij stilstaat. Waar ik tenminste nooit bij stilstond totdat ik besloot om een poosje rechtshandig te muizen. 

En dat maakt dat ik me afvraag wat nog meer anders is als je 't met rechts doet in plaats van links. Schrijven wist ik al, als linkshandige op de lagere school met een verplichte vulpen schrijvend kreeg ik altijd en eeuwig klachten dat mijn huiswerk niet te lezen was omdat de letters uitgeveegd waren en dat ik toch eens netter moest schrijven. Plus dat mijn hand altijd onder de inkt zat. Gelukkig mocht je op de middelbare school met een balpen schrijven, en daar was ik dan ook erg blij mee, want prompt kon ik ineens netjes schrijven.

Ook moet ik denken aan de kopjes die we op 't werk een paar jaar geleden hadden, er stond een slogan aan de binnenkant (iets met de toen net nieuwe interne bedrijfswiki meen ik me te herinneren) die je alleen zag als je 't kopje aan het oortje met je rechterhand oppakte. Aangezien ik dat meestal met links doe, was ik heel verbaasd om na heel veel maanden ineens die tekst te zien :) terwijl mijn collega's verbaasd uitriepen: "Nou jaaaaaaaa, hoe kun je dát nou over het hoofd zien!?" en ze zelf linkshandig koffie drinken moesten proberen om te ontdekken wat ik bedoelde. (alle erbijgeweesters hebben het wel allemaal geprobeerd trouwens; kudos!)

Zouden er ook dingen zijn die voor linkshandigen makkelijker zijn? Misschien is bijvoorbeeld met vork en mes eten instinctief iets makkelijker met links. Ik zie veel rechtshandigen altijd eerst de vork in de rechterhand en het mes in de linkerhand pakken tenminste, alsof de boel eigenlijk precies verkeerdom ligt voor de meeste mensen. 

Toch eens gaan opletten. Vooral op die kleine dingetjes waar je normaal nooit over nadenkt.

donderdag 22 januari 2015

Weg van alles

Soms wil ik weg. 
Weg van alles. 
Eigenlijk vooral op die bekende baaldagen dat alles tegen lijkt te zitten. Wakker worden met hoofdpijn. Je teen stoten 's ochtends bij het aankleden. Apocalyptisch ogende berichten met sensationele koppen in de digitale krant. Rekeningen op de deurmat. De bus te laat. Werk dat tegenzit. Je kent het vast wel.


En dan wil ik soms weg. Ver weg. Weg van alles, weg van alle gedoe en gezanik.


In mijn hoofd ga ik al vaak weg: ik lees boeken, ik schrijf gedichten, ik speel Runescape. Ik fantaseer over écht weg. Met een kamper of zo, gewoon stoppen waar het mooi en gezellig lijkt en weer verder als je er zat van bent. Geen vast huis meer, maar een meeneemhuis, net als een slak die zijn huisje altijd bij zich heeft. Of als in verhalen, met een knapzak over de schouder. Soms lijkt me dat zalig. En dan natuurlijk niet over de snelweg rijden, maar binnendoor. Met een dik boek met kamperplaatsen op de bijrijderstoel altijd maar reizen, bijna als een zigeuner. Of als Doctor Who misschien met zijn Tardis.


Europa is best groot.
En dan is de rest van de wereld er ook nog, Azië, Amerika, Oceanië.
De wereld is mooi.


Pittoreske dorpjes, mooie landschappen, stoppen waar je maar wilt en verder reizen als je er zat van bent. Een kennis heeft dat vorig jaar gedaan in Australië, en de foto's en verhalen die ze op facebook postte waren hardstikke gaaf. Stiekem leek zoiets mij ook wel wat, al moet je natuurlijk wel goed voor jezelf kunnen zorgen op al die plaatsen waar je niemand hebt om op terug te vallen. Je moet wel weten waar je mee bezig bent, dus. Helemaal daar in Australië waar zo ongeveer alles mega-giftig is en een groot deel van het land min of meer woestijn is.


Het leek me wel eng toen ze er over vertelde, maar ik bewonderde haar ook erg veel dat ze dat toch zomaar deed. Het leek me wel wat, zo iets helemaal-weg-achtigs.


Echt helemaal weggaan kan niet, dat weet ik wel. Je hoort een vaste plek hebben om te wonen en belasting te betalen. En om dat te kunnen heb je een baan nodig, en ook daarvoor heb je een vaste woonplaats nodig. Zo zijn de dingen nu eenmaal. En bovendien is het toch wel fijn om een vaste plek te hebben om naar terug te gaan en thuis te komen, dichtbij je familie en zo.


Maar toch denk ik soms: stel dat het kon. Met een knapzak op de rug de wijde wereld in, weg van alles. In het eindelijk doorgebroken winterzonnetje zit ik er met open ogen van te dromen.