Zeuren over broekzakken

Een broek. Gewoon een broek. Iedereen heeft zo'n ding aan, tenminste, de meeste mensen wel. Prinses Beatrix of zo misschien niet. Maar gewone mensen wel, vaak.

Laatst was ik toe aan een paar nieuwe spijkerbroeken. Want ik had nog wel nette zwarte broeken, maar een gewone spijkerbroek niet meer. Dus meestal had ik een nette broek aan, maar die hebben als nadeel dat ze geen zakken hebben. Toch wel lastig als je een zakdoek bij je wilt hebben.

Een poosje heb ik geëxperimenteerd: de zakdoek in de mouw stoppen als eerste. Dat zag ik Oma ook wel eens doen. Maar toen ik al gauw een vest met lekker wijde slobbermouwen droeg, was dat geen succes. Weg zakdoek. Oké, bij de broekriem in stoppen dan? Aan een lusje van de broek ging al niet, want geen lusjes. Dus bij de broekriem in dan maar. Op de eerste dag dat ik dat probeerde viel er halverwege de ochtend een zakdoek uit mijn linkerbroekspijp. Geen goed idee dus.

Een klein handtasje dan? Heb ik geprobeerd, en werkt prima maar dan loop je wel 24X7 met een klein handtasje en dat was ook niet erg handig, hoe fanatiek ik mezelf ook wijs probeerde te maken dat het helemaal prima was. Exit klein handtasje.

Toen kwam ik op het idee om de zakdoek in het decolleté te stoppen. En dan gelijk de mobiele telefoon daar ook in, want die moest ik ook ergens kwijt. Zolang het zomer/herfst was, ging dat eigenlijk best wel prima, al lijkt het natuurlijk wel raar om steeds in je decolleté te grabbelen. Naarmate het kouder werd, en ik meer truien begon te dragen met een kol, werd dat wel steeds minder handig.

Uiteindelijk vond ik dat ik maar gewoon een paar goeie spijkerbroeken moest hamsteren. Spijkerbroeken met zakken. "Spiekerboksems met buutsen", in het Gronings.

Met zakken, dus. Vooral met zakken. Daar begon het immers allemaal mee.

Dus ik de stad in. Een goed/redelijk zittende spijkerbroek met zakken. Moest niet zo moeilijk zijn toch? Nou, dacht ik even verkeerd!

Bij de eerste winkel in het pashokje:
"Shit dit is een heupbroek!"

Bij de tweede winkel:
"Shit deze heeft helemaal geen zakken!"

Bij de derde winkel:
"Shit deze heeft alleen maar nepzakken! Wat mega-überflauw!"

Bij de vierde winkel:
"Shit dit is een heupbroek met nepzakken! Wat is dat toch dat damesbroeken geen zakken mogen hebben? Wij willen toch ook wel een zakdoek en een telefoon bij ons hebben?!"

Uiteindelijk na veel ergernis en doorzetterig koppig en eigenwijs doorzoeken, heb ik een mooie broek gevonden. Een spijkerbroek, die mooi in de taille komt en zakken heeft. Mooie grote zakken ook nog. De volgende keer dat ik een spijkerbroek nodig heb, weet ik waar ik moet wezen.

En ik ben blij.
Wat zijn broekzakken toch handig!

V-V-Verliefd

Zoals veel vrouwen heb ik een paar favoriete schoenen. Schoenen die zo lekker zitten dat je ze net zo lang draagt totdat ze letterlijk uit elkaar vallen van slijtage. En dat specifieke paar schoenen van mij slijt met de dag meer. Eigenlijk zien ze er al een poosje niet uit, maar op mijn manier kon ik niet de vervangers vinden die ik wou hebben.

O, gezocht heb ik wel de afgelopen weken. Ik ben alle schoenenwinkels die ik tegenkwam binnengelopen. En ook een paar die ik niet zomaar tegenkwam, maar waar ik bewust voor omreisde. Maar geen enkele schoen voldeed aan mijn eisen:

- zwarte kleur want moet bij mijn zwarte werkpantalons passen
- elegant en vrouwelijk
- geen al te hoge hak want ik wil ermee kunnen wandelen in de lunchpauze
- ze moeten er "jong" uitzien

Uiteindelijk had ik de moed eigenlijk al zowat opgegeven en me er bij neergelegd dat ik waarschijnlijk het beste een paar van die lelijke verstandige schoenen zou moeten kopen.

Toch liep ik laatst even de V&D in om bij de schoenen te kijken.
En ik werd spontaan verliefd. Op een paar schoenen.
Ze zijn (ja ik heb ze gekocht) erg mooi: geen al te hoog maar wel erg sierlijk hakje, zwarte kleur en een mooi elegant en vrouwelijk model. Eigenlijk een pump met een t-balkje. Ze doen me wel wat denken aan mijn allereerste paar (stijl)dansschoenen die jaren geleden mijn voeten sierden, die zagen er ook ongeveer zo uit. Bij passen bleek dat ze breed uitvallen, erg fijn als je zulke eendevoeten hebt als ik.

Ik hoop zo dat ze het megasuperlang volhouden. Zuinig mee zijn dus, Ingrid!

Ciao,
Ingrid.

My Own Lingerie is weer begonnen

Jaren en jaren heb ik gestijldanst/stijlgedanst. En een van de mensen die ik daar heb leren kennen was Addy. Een heel aardige vrouw, die lingerieparty's deed en zelfs bij ons op de dansschool ooit een lingeriemodeshow georganiseerd heeft. Nog steeds denk ik daar met plezier aan terug, ook aan de plussize maten die ze toen bij zich had. Want als modellen hadden een paar van onze wedstrijddansers zich aangemeld, en daar zat ook een plussize dame bij, Bethan heette ze als ik me goed herinner. Ik voelde enorm veel bewondering en respect voor haar, om als Rubensdame zo lingerie te gaan showen! Dat beeld is ook altijd één van mijn voorbeelden gebleven.

Al jaren dans ik niet meer, maar ik mis het nog steeds en laatst ging ik dus een keer naar een dansavond bij Dansschool Groningen Danst. En daar kwam ik veel kennissen tegen die ik lang niet meer gezien had; hartstikke leuk! Eén van de kennissen die ik daar tegenkwam waren Addy en haar man. We hebben heel gezellig zitten kletsen, en één van de dingen die zij vertelde, was dat ze weer met haar lingerie begonnen was. Net als vroeger met showroom en lingerieparty's, maar nu ook met een webshop met speciale aandacht voor alle ongewone maten. En ze heeft inderdaad ook veel grotere maten, en mooi spul ook. Al is dat laatste natuurlijk altijd lastig te beoordelen via een webshop.

Binnenkort maar eens bij haar gaan winkelen!

Ciao,
Ingrid.

Toch voordeliger

De C&A is nou echt zo'n winkel die alleen maar heel gewone dingen heeft. Maar wel heel goedkoop. Zo goedkoop zelfs, dat ik me soms afvraag of ik er wel zou moeten kopen. Stel je voor dat de leveranciers van C&A aan kinderarbeid doen. Dan zou ik daaraan meehelpen als ik bij de C&A zou kopen. Ik neem mezelf steeds weer voor om dat eens uit te zoeken, maar op de één of andere manier verzuipt dat voornemen steeds weer in de dagelijkse waan der dingen.

Dus loop ik er soms toch naar binnen als ik door de Heerestraat loop. En de laatste tijd heb ik weer een doel: een poosje geleden heb ik truien opgeruimd en alles wat écht lelijk was of écht niet meer kon weggedaan. Bleven er drie truien over, waarvan ééntje nogal aan de krappe kant is (wel jammer wat dat is gelijk wel de mooiste - die heeft Oma nog zelf gebreid). Dat vind ik wat weinig dus daar wil ik wel een of twee bij hebben. Maar dan moet ik wel tegen iets geschikts aanlopen. En dat gebeurt alleen maar als je regelmatig gaat neuzen in de schappen, dus doe ik dat ook.
En afgelopen zaterdag liep ik bij de C&A zomaar tegen twee leuke truien aan, die nog mijn maat zijn ook. Een felrode trui met kabels en een crème trui met beige golfjes er op. Beide truien leken me eigenlijk wel geschikt voor overdag, voor mijn dagelijks loonslaafjesbestaan op kantoor. Mooie simpele gewone modellen, allebei. Geen gezeur met van die armloze truien die je steeds ziet en die ik helemaal niet mooi vind (en niet praktisch ook want daar moet je nog iets warm onder aantrekken om het niet koud te hebben). Geen noorse motieven die ik niet mooi vind.

Lekker gewoon, lekker neutraal, en een hoge hals dus lekker zedig. Want zedig "hoort" op kantoor. In ieder geval waar ik werk stellen ze dat wel op prijs. Dus heb ik beide truien gepast en beide gekocht. Ze zaten wat ongemakkelijk rond de bovenarmen, maar dat is bij mij altijd zo. Ik heb gewoon rare armen. Het totaalbedrag kwam op net geen vijftig euro. Da's toch niet gek, voor twee truien.

En dat zomaar bij de C&A. Die is kennelijk toch voordeliger. En daar hebben ze op de gewone-maten-afdeling zomaar truien tot en met maat 50.

Ciao,
Ingrid.

Drakenjurk

Soms heb je van die nachten dat je verbeelding je door de diepste dalen voert van nachtmerries en soms voert je verbeelding je 's nachts over de hoogste toppen van heerlijke dromen. Van die dromen die overdag bij je blijven en die heel de dag een glimlach op je gezicht toveren.

Zo'n droom had ik vannacht.

Ik droomde dat ik een draak was.
Een hele mooie chinese geluksdraak, met goudkleurige schubben en witte stekels op de nek en rug, vanaf mijn kop helemaal tot het puntje van mijn staart. En een sterke nek en grote gouden vleugels, van die vleermuisachtige, en grote ivoren tanden en ogen die wel van barnsteen gemaakt leken. Ik droomde dat ik mijn spiegelbeeld bewonderde in een meer terwijl bewoners van de stadjes en dorpjes in de buurt om me heen zwermden om mij eventjes aan te mogen raken - mij aanraken bracht ze geluk. Als ze te opdringerig werden, brulde ik gewoon even, of spuwde ik wat vuur in de lucht. Dat schrok ze genoeg af om respectvol te blijven.

Ik droomde dat ik vloog.
Hoog in de lucht, met salto's en loopings en zinderende duikvluchten.
En dat kon ik als draak net zo makkelijk als ademhalen. Ik keek naar beneden en zag een lappendeken van akkers met daartussen boerderijen zo klein als huisjes bij een speelgoedtreinbaantje op N-formaat. Ik ging op jacht en maakte een duikvlucht en strekte mijn poten met gevaarlijke klauwen om een hert te vangen dat zo dom was in zijn eentje op pad te gaan.
Ik was volkomen vrij.

Ik droomde dat ik een draak was, machtig, gevreesd, bewonderd en geliefd.
Ik heb fantastisch gedroomd.

En nu blijft het beeld hangen van een rode jurk met daarop de slingerende contouren van een gouden draak. Ik weet al precies hoe hij er uit zou moeten zien. Ik moest dat ontwerp maar eens gaan tekenen, voor het geval ik ooit iemand tegenkom die weet hoe je gouden draken op rode jurken moet maken.

Ciao,
Ingrid.

Gedecolleteerde kwestie

Als ik in de spiegel kijk zijn er dingen aan mezelf die ik mooi vind en dingen die ik niet mooi vind. Elkeen heeft dat, ik net zo goed als ieder ander. En als ik dan al die mooie en minder mooie dingen van mezelf weer zie, voel ik weer de wens om de mooie dingen te benadrukken, te etaleren zo U wil, en om de minder mooie dingen te verstoppen onder de juiste kleding.
En omdat ik natuurlijk elke dag verscheidene malen in de spiegel kijk (zit mijn haar nog goed? zit mijn make-up nog goed? zit mijn rok nog goed?) vallen al die dingen mij veel te vaak op.

Dingen die ik niet mooi vind van mezelf zijn bijvoorbeeld

• mijn te dikke achterwerk
• mijn veel te dikke bovenbenen
• mijn jukbeenderen (een beetje)
• mijn tanden

Maar er zijn ook dingen die ik wel mooi vind:

• mijn haar
• mijn hals
• mijn oren
• mijn enkels
• mijn kuiten
• mijn taille (+ brede heupen)
• mijn vingernagels
• mijn polsen
• mijn decolleté en mijn borsten (ja dat leest u goed, ik vind mijn borsten mooi. Ongewoon misschien voor een vrouw maar het is toch zo).

Gelukkig is de lijst van mooie dingen langer dan de lijst van niet-mooie dingen aan mezelf. De niet-mooie dingen, en die eigenlijk vooral bestaan uit billen en bovenbenen, verstop ik graag onder een mooie wijde rok. Met petticoat, weet U nog? Ik draag ook wel lange vesten en colberts enzo, maar ook graag een wijde rok met petticoat. Zo een rok valt toch al extreem wijd, dan valt het niet zo meer op dat daar veel te dikke billen en bovenbenen onder zitten, en zo'n wijde rok zwiert langs je benen als je loopt, en de jarretelkousen die ik er onder draag - gewone panty's zitten heel vervelend en irritant en waardeloos - voelen ook erg mooi.
Aan mijn jukbeenderen probeer ik subtiel wat te doen met handig zijn met blusher, en voor mijn tanden heb ik nog geen oplossing. Behalve dan goed blijven poetsen (wat ik helaas te laat in mijn leven geleerd heb, maar beter laat dan helemaal nooit).

Van de dingen die ik mooi vind, vind ik mijn borsten het allermooist. Ik vind ze mooi als ze bloot zijn en ik vind ze mooi als ze in een goed gevuld decolleté gestopt zitten. Dus ik draag graag een diep decolleté want ik voel me mooi en sexy daarmee. Tot dusver nog geen problemen.

Maar ik werk in de ICT.
Als computerprogrammeur (vooral Oracle SQL en PL/SQL voor de geïnteresseerden).
En dat is een mannenwereld.

En in die mannenwereld maakt een vrouwelijk er uit ziende vrouw nogal wisselende reacties los. Sommigen vinden het enig als ik een rok aanheb, vooral bij een petticoat+rok krijg ik van hen bewonderende blikken en erg positieve reacties. Bij deze mannen valt een diep decolleté ook in erg goede aarde.
Maar er zijn er ook die vinden dat dat geen goed idee is om te dragen, en dat ik beter een zakelijk mantelpakje aan kan trekken met *Vooral Geen* decolleté. Want als ik voor de zaak aan het werk ben, vertegenwoordig ik de zaak. En - helaas, helaas - dat is natuurlijk ook zo, zij die dat zeggen hebben volkomen gelijk dus leg ik me er meestal maar bij neer, hoewel ik geen mantelpakje draag want die heb ik niet - wel combinaties die er voldoende op lijken, die moeten dan maar. In ieder geval draag ik dan maar iets "braafs".

Maar geen decolleté!
Geen Decolleté!!
Een klein stemmetje in mijn hoofd schreeuwt en tiert en krijst en weent en jammert iedere morgen weer omdat dat niet mag. Want het is toch immers het mooiste stukje van mij?

Dus nu draag ik - op advies van een goede vriend van mij - graag bloesjes. Die op het werk braaf dichtgeknoopt zitten en waarvan een of twee knoopjes opengaan zodra ik vrij ben en dan lekker toch een decolleté heb. Prima compromis, werkt perfect.

Maar waarom is mooi zijn eigenlijk zo belangrijk voor mij?

Ciao,
Ingrid.

Mode enzo

De laatste weken staat de lifestyle-afdeling van nu.nl weer vol met allerlei informatie over modeshows enzo. Ze hebben het over allerlei fashion weeks: Amsterdam Fashion Week, New York Fashion Week, enzovoorts. Maar als je denkt dat er dan mode voor komende zomer geshowd wordt, denk je verkeerd. Het is allemaal kleding voor de winter van 2010/2011. Lekker logisch, dacht ik in eerste instantie.

Maar dan ga je nadenken, en eens kijken naar de getoonde kleding.

Ja, en dan wordt wel duidelijk waarom ze nu al bezig zijn met de winter terwijl ik zelf net met mijn hoofd in zomervakantiestemming begin te komen. Want veel kleding ziet er niet echt handig of praktisch uit. Voordat de meneren en mevrouwen van C&A en H&M enzo daar draagbare kleding van gebrouwseld hebben, dan ben je natuurlijk ook wel weer een hele poos verder. Maar ben je echt zoveel tijd kwijt dat je nu al over de winter moet gaan nadenken als je in de mode-industrie werkt?
Als ik namelijk kijk naar de winkels bij ons in de Herestraat in Groningen, dan lijken die een nogal apart gevoel voor tijd te hebben. Toen het bij ons hartje winter was en er een flinke laag sneeuw lag, begonnen de winkels met de uitverkoop en met het in de rekken hangen van allemaal zomerkleding. Lekker handig, dacht ik, wie gaat er nu een korte broek kopen als de temperatuur buiten min-veel is? En alle lekkere warme truien waren in januari en februari niet te krijgen. Nouja, behalve dan van die modieuze, van die truien met zonder mouwen die mij eigenlijk helemaal niet zo winters warm toeleken. Terwijl ik een trui toch het liefst in de winter koop, daar denk ik helemaal nog niet aan als de winkels in augustus de wintercollectie in de rekken hangen.

En nu is het eindelijk lente en begint het lekker weer te worden, zijn ze in modeland alweer met de winter bezig!

Zowel mijn gevoel voor tijd als het weer buiten vertellen me dat dat toch wel héél erg vroeg is.

Ciao,
Ingrid.