Ik rij in een Ford Ka. Meestal noem ik hem liefdevol "mijn KAatje".
Hij is erg trouw, en doet het altijd in een keer als ik het contactsleuteltje omdraai, brengt me betrouwbaar van A naar B en weer terug. Maar hij is wel wat aan de kleine kant.
Meestal vind ik dat niet zo erg, dat kleine. Scheelt best wel in de wegenbelasting, en je kunt er net zo uistekend mee in de file staan als met een dikke onbetaalbaar dure BMW. Maar soms is dat kleine wel een beetje lastig. Want soms denken medeweggebruikers dat "die muts met die mutsenauto" zich wel even aan de kant laat duwen. Dat overkwam me vandaag dus weer eens.
Ik stond voor het stoplicht (excuses, verkeerslicht bedoel ik natuurlijk) om linksaf te slaan. Bij dat stoplicht zijn er drie rijstroken, eentje voor rechtsaf, eentje voor linksaf en de middelste is voor rechtdoor en linksaf. En op die middelste stond ik. Want dan kan ik linksaf slaan en op de rechterrijstrook terecht komen. De mensen die op de linkse linksafstrook staan, draaien dan de linkerrijstrook op. En zo kun je prima samen door de bocht. Ik pak bij dat stoplicht meestal de middelste strook, want even verderop moet ik rechtsaf en dan is het handig als je al aan de rechterkant van de tweestrokige rijweg zit.
Vanochtend stond op de linkse linksafstrook een busje, met reclame er op voor een of ander bouwbedrijf. Het stoplicht springt op groen, we trekken allebei op, we sturen allebei naar links de bocht in en...het busje rijdt zo de rechterrijstrook op van de weg en duwt mij zowat tegen de berm in het talud op. Ikke toeteren natuurlijk, en vol in de ankers om een botsing te voorkomen. Ik was kwaad, die *Lutser* had potverdorie prima gezien dat ik voor het stoplicht stond en linksaf moest, want hij reed eerst achter mij en ik had mijn linkerknipperlichtje al aan!
Ik nam me prompt voor om mee te gaan doen met de Staatsloterij. Als ik dan win, koop ik een *TANK*. Eens zien of ze me dan nog aan de kant durven douwen of de pas af durven snijden!!
Ciao,
Ingrid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten