Dansende Sprookjes en Superhelden

Fifties-plus-size roodkapje,
zelfportret.
CC-BY-SA Ingrid Jansen

Afgelopen weekend hadden ze op de dansschool een bal. Nou ja, dansavond. Thema-dansavond. Het thema was “Sprookjes en Superhelden” en er was al ver van tevoren over getamtamd, zodat iedereen ver van te voren al bezig was met de vraag “Als wie ga ik me verkleden?”. Voor mij is het dan de sport om iets leuks en creatiefs in elkaar te fröbelen zonder iets te kopen. Gewoon op basis van wat je hebt, of eventueel kunt lenen van een vriendin. Soms lukt dat, soms niet. Na een duik in mijn kledingkast besloot ik dat ik óf als roodkapje, óf als heks kon gaan. Ik moest nog ergens een puntige heksenhoed hebben van ooit. Helaas kon ik die heksenhoed ook na naarstig zoeken niet terugvinden, dus werd het roodkapje. Ergens vond ik dat jammer, want een heks had ik eigenlijk wel leuk gevonden. En dan zo gothic mogelijk, met die typische zwart lippenstift en nagellak en zo meer. Maar dat ging niet, het moest roodkapje worden. Maar dan wel een roodkapje á la Rubense Schone natuurlijk!

Op de avond zelf bleek al gauw dat ik niet de enige was, we waren met drie roodkapjes die avond. Maar wel drie totaal verschillende roodkapjes, zodat het was alsof we zusjes waren die alledrie van onze moeder een rood kapje gekregen hadden. Er was een geëmancipeerde roodkapje, met een broek aan en helemaal modern en hip. De tweede roodkapje was een sexy roodkapje, met een pakje aan dat zo te zien rechtstreeks bij Christien Le Duc vandaan kwam en waar ik eventjes jaloers op was; zoiets zou ik nou nooit kunnen dragen en het was erg mooi en gedurfd. De derde roodkapje was dus mijn fifties-plus-size-roodkapje. 

Het was énig om rustig langs te kant te zitten en te kijken naar hoe mooi mensen zich verkleed hadden. Dansers zijn duidelijk een heel creatief slag mensen, want mensen hadden alles behalve bananenschillen gebruikt om zich zo sprookjes- en superheldachtig mogelijk uit te dossen. 

Sommigen, zoals de dansleraar bijvoorbeeld (die was Aladdin), hadden een heel kostuum geregeld. Anderen hadden een masker of een hoedje of iets dergelijks geregeld en dat aangevuld met passende kleding uit de eigen garderobe. Echt helemaal geweldig! Een heer had zelfs het lef gehad om zich als Assepoester te verkleden, met een pruik-met-kroontje op en een van zijn danspartner geleende jurk. Je moet de moed maar hebben om dat te durven doen. Respect!

Drie heren waren verkleed als Zorro. Stiekem hoopte ik van tevoren al dat iemand dat zou doen. Zorro is tenslotte eigenlijk wel zo’n beetje de originele superheld, nou ja, op een gedeelde eerste plaats met Hercules misschien. Superheld avant la lettre. Maar er waren dus niet eén, maar drie Zorro’s! Leuk! Drie Zorro’s om te bewonderen! En alledrie beweerden ze dat zij de echte Zorro waren, en de anderen alleen maar bedriegers :) Jaja….. 

Even dacht ik dat er een vierde, vrouwelijke Zorro rondliep, maar bij nadere kennismaking bleek zij BatWoman te zijn. Dat was ook wel erg leuk, want veel vrouwen hadden toch wel gekozen voor traditionele rollen - ik was daar ook schuldig aan - , maar zij ging dus duidelijk als iemand die haar mannetje/vleermuisje wel kon staan.

En ook Clark Kent was er, keurig in pak, met onder zijn tot onder het borstbeen open hangende overhemd zijn superman-shirtje. Dat open overhemd waaronder het knalblauwe shirt met feelgeel/felrood superman-logo net te zien was, echt goed bedacht. Subtiel maar toch zo duidelijk. 
Shrek was er met zijn hele gezin. Eerst wist ik niet eens wie Shrek was (één van de Shrek-kinderen begon meteen met uitleggen zodat ik weer helemaal bij ben met de tegenwoordige sprookjes) maar na even googlen zag ik dat het een hele mooie en echt goed lijkende Shrek was. En een van de heren had zich verkleed als kikkerkoning, met groene kleren, een kikkermasker en een kroontje. En er was een heus erg gevaarlijk uitziende ninja. 

En iedereen danste met zoveel plezier!

Het was een énige avond!