Ik weet dat ’t maar een animatie is, en niet echt. Maar nu ik (net als gisteravond) naar die tracker zit te kijken, en daar al bijna zeven miljard bezorgde cadeautjes op zie staan, tovert mijn fantasie toch meteen een plaatje van een kerstman met slee en rendieren, onderweg van huis naar huis, landend op de daken en door de schoorsteen naar de huiskamer afzakkend om cadeautjes onder de boom te leggen. Een plaatje van kinderen die wakker worden van het gerinkel van belletjes en het getrappel van rendierhoeven op het dak, terwijl de rendieren aantrekken om de zware slee weer de lucht in te krijgen. Allemaal stuiven ze naar het raam, om de slee in de verte te zien verdwijnen tegen een schitterende volle maan.
Een beeld kortom, dat is samengesteld uit een heleboel kerstverhalen en kerstfilmpjes en -films.
Een beeld kortom, dat is samengesteld uit een heleboel kerstverhalen en kerstfilmpjes en -films.
Ik weet dat het niet echt is, maar op dit moment geloof ik eventjes helemaal in de kerstman, terwijl ik me al die grote en kleine kinderen voorstel die ’s ochtends beneden komen en blij en opgetogen cadeautjes onder de boom zien liggen, terwijl het gisteravond klaar gezette glas melk leeg is, de wortels voor de rendieren weg zijn en de schaal met koekjes alleen nog maar een paar kleine kruimeltjes bevat. Grote en kleine kinderen die vredig en blij met elkaar tikkertje of verstoppertje spelen, sneeuw- of zandmannen bouwen en lachen, in plaats van ruzie te maken en bommen op elkaars hoofd neer te gooien.
En even moet ik denken aan die kerstliedjes van Kinderen voor Kinderen. Kon het maar eeuwig kerstmis zijn.
En even moet ik denken aan die kerstliedjes van Kinderen voor Kinderen. Kon het maar eeuwig kerstmis zijn.
Als ik Willie Wortel was, vond ik wereldvrede uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten