Veel gezichten - alweer een gedicht

Soms is het
een rustige rivier
die koppig kalm
steeds maar verder stroomt naar zee

Soms is het
een beekje
vrolijk kabbelend en klaterend
over de rotsen

Soms is het
de branding
steeds weer terugkerend
naar strand en vasteland

En soms is het
een tsunami
niet te stoppen, niet te temmen
huizenhoog voortstormend over het land
een natuurkracht
waar je weerloos aan overgeleverd bent

Vrij - een gedicht

Vrij
Is zonder angst
zeggen wat je denkt
Zeggen wat je wilt

Vrij
Is geen kooi
Geen dwingende normen
Geen "dat hoort zo"

Vrij
Is ook respect
Geen misbruik maken van
Schaamte en schuldgevoel

Vrij
Jezelf zijn
Mogen en durven doen
Wat jij echt wilt

My Own Lingerie is weer begonnen

Jaren en jaren heb ik gestijldanst/stijlgedanst. En een van de mensen die ik daar heb leren kennen was Addy. Een heel aardige vrouw, die lingerieparty's deed en zelfs bij ons op de dansschool ooit een lingeriemodeshow georganiseerd heeft. Nog steeds denk ik daar met plezier aan terug, ook aan de plussize maten die ze toen bij zich had. Want als modellen hadden een paar van onze wedstrijddansers zich aangemeld, en daar zat ook een plussize dame bij, Bethan heette ze als ik me goed herinner. Ik voelde enorm veel bewondering en respect voor haar, om als Rubensdame zo lingerie te gaan showen! Dat beeld is ook altijd één van mijn voorbeelden gebleven.

Al jaren dans ik niet meer, maar ik mis het nog steeds en laatst ging ik dus een keer naar een dansavond bij Dansschool Groningen Danst. En daar kwam ik veel kennissen tegen die ik lang niet meer gezien had; hartstikke leuk! Eén van de kennissen die ik daar tegenkwam waren Addy en haar man. We hebben heel gezellig zitten kletsen, en één van de dingen die zij vertelde, was dat ze weer met haar lingerie begonnen was. Net als vroeger met showroom en lingerieparty's, maar nu ook met een webshop met speciale aandacht voor alle ongewone maten. En ze heeft inderdaad ook veel grotere maten, en mooi spul ook. Al is dat laatste natuurlijk altijd lastig te beoordelen via een webshop.

Binnenkort maar eens bij haar gaan winkelen!

Ciao,
Ingrid.

Mooie westrijd

Een van de dingen die ik in mijn vrije tijd doe; is EHBO. En via de EHBO ben ik als Medic terechtgekomen bij American Football team de Groningen Giants (www.groningengiants.nl ). Altijd goed voor je EHBO-ervaring, EHBO'en bij een American Football team. Want het is best een harde sport eigenlijk.
Afgelopen weekend was de eerste wedstrijd van het seizoen. Woensdagavond tijdens de trainingen vroeg ik me nog af of de wedstrijd überhaupt door zou gaan: het was allemaal zo nat en regenachtig en modderig. Wie weet zou het veld wel afgekeurd worden. Gelukkig was het een paar dagen droog en was het zondag zelfs mooi weer. De wedstrijd ging gewoon door en de Giants hebben zelfs met 40-0 gewonnen! Het was een hele mooie wedstrijd.  Het hele wedstrijdverslag staat wel ergens op de website van de Giants, dat mag je daar nalezen :)
Voor ons als verzorgers was er zoals gewoonlijk een hele hoop te doen; allereerst zorgen dat alle bidons met water vol bleven. Want er wordt veel water gedronken door de spelers tijdens de wedstrijd; en dat moeten ze ook van ons want ze zweten het er ook heel snel weer uit. Verder de nodige schrammen en sneetjes en preventief intapen van polsen, duimen en enkels enzo. En bijna halverwege ging een van onze spelers door zijn enkel, en wel zo goed door zijn enkel dat hij door mensen van de ambulance van het veld gehaald moest worden. Dan is het toch maar goed dat er EHBO bij is!

Good noaberschap anno 2012

Vroeger had je goed noaberschap. Gewoon je best om een goede buurman (m/v) te zijn. Hallo zeggen als je elkaar tegenkomt, elkaar een kopje suiker lenen als dat nodig is, bij elkaar naar de wc kunnen als die van jou stuk is of verstopt is of zo. Elkaars planten en post verzorgen als er één op vakantie is.
Zulke dingen.

Tegenwoordig heb je nog steeds goed noaberschap. En alles wat ik opgesomd heb, hoort daar nog steeds bij. Maar je kunt nu meer doen aan goed noaberschap. Want we hebben internet, en dat geeft hele nieuwe mogelijkheden en onmogelijkheden.
Zo vinden veel oude internet-rotten het bijvoorbeeld heel netjes en beleefd om hun wifi-router voor iedereen open te zetten. En om geen misbruik te maken van die van een ander als ze zelf onderweg zijn. Kun je ook even je e-mail checken als je geen duur data-abo hebt bij Meneer KPN. Misschien erg naïef om aan te nemen dat de meeste mensen hier geen misbruik van maken, maar ik neem het lekker toch aan. De meeste mensen zijn heus wel te goeder trouw.

Helaas zijn er mensen die vinden dat je illegaal bezig bent als je zo je medemens het internet op wilt helpen. Lees het hele verhaal op deze link. Ik viel zo ongeveer van mijn stoel van verbazing toen ik dat las. Sommige mensen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan vinden dat je een crimineel bent als je er geen probleem mee hebt dat mensen via jouw internetverbinding af en toe even hun mail checken of een tweet sturen of zo. En dat je daarom je wifi-router open hebt staan.
Want dan faciliteer je illegaal downloaden van auteursrechtelijk beschermd materiaal (en dat is weliswaar fout maar toch echt geen diefstal, hoi Tim). En ben je dus een zware crimineel.

Naar aanleiding van die hele SOPA/PIPA-heisa vond ik al dat ze weg kwijt waren daar.
En dat vind ik nu nog steeds.

Of ben ik nu de weg kwijt?
Gauw mijn wifi-router maar dichtzetten.
Zou het nu ook illegaal worden om te internetten via TOR?

Ciao,
Ingrid.

Nog maar een week!

Nog maar een week. Nou ja, eigenlijk nog maar zes nachtjes slapen. Komende zaterdag staat er weer een fotoshoot gepland, met Ferry Spaan van CaptureVision. En ik heb er best wel zin in!

We zijn voor de verandering even helemaal van de fifties afgestapt en hebben als thema dit keer "business met een sexy knipoog". Een zakenvrouw dus. Aan de kast hangen de mantelpakjes die ik aantrek (en die ik vandeweek op het werk dus duidelijk niet aan kan hebben) samen met blouses en schoenen. De accessoires, zoals kettingen en oorbellen en dat soort dingen, moet ik nog uitzoeken. Maar ik heb ook nog een week. Bijna een hele week.

Naast kleding en gebruikelijke accesoires wil ik natuurlijk mijn laptop en mijn ipad mee naar de shoot. Een echte zakenvrouw gaat toch ook niet op reis zonder computer? En een smartphone natuurlijk, maar mijn telefoon heb ik altijd bij me, daar hoef ik niet specifiek om te denken.

Ik ben benieuwd hoe de foto's gaan worden!

Ciao,
Ingrid.

Kakelvers jaar

Zowel kerst en oud-en-nieuw zijn weer achter de rug, en er staat weer een heel nieuw kakelvers jaar klaar om al zijn mooie en minder mooie momenten over ons uit te storten. En met dat knisperverse nieuwe jaar komen ook alle nieuwjaarswensen. Op zich natuurlijk erg lief, dat je elkaar het beste wenst, en hoopt dat het een goed jaar zal worden. Maar die nieuwjaarswensen op zich, die komen in zoveel vormen dat het me direct deed denken aan een schrijfsel van Paulien Cornelisse dat ik ooit las in haar boek "Taal is zeg maar echt mijn ding" (een leuk boekje is dat trouwens).

Want wat heb ik de afgelopen dagen zoal aan wensen gehoord en gelezen? Het meest komt voor "het beste", "de allerbeste wensen" en "gelukkig nieuwjaar". Vrij standaard nieuwjaarswens, maar je kunt je geen buil aan vallen, het zijn best wel veilige wensen. Verder is mij ook een sprookjesachtig 2012, een twinkelend 2012 en een warm en liefdevol 2012 gewenst. De wens die me direct deed denken aan het stukje van hierboven al genoemde Paulien Cornelisse, was "al het wensbare". Dat kwam nogal dubbel op mij over, want het kwam uit een goed hart en was echt oprecht positief bedoeld, maar een klein en heel lelijk deel van mijn denken haalde direct allerlei lelijke wensen naar boven, zoals bijvoorbeeld "krijg de tyfus" of "krijg de tering". Je kunt een ander eigenlijk best veel onheil toewensen als je er even over nadenkt. Of misschien juist er niet over nadenkt :)

De mooiste wens die ik tegengekomen ben, kwam van een kennis van mij, hij is van Axis into Management. Hij wenste mij een gezond, gelukkig en inspirerend 2012 toe. 

Een inspirerend jaar. 

Dat klinkt in eerste instantie alsof het rechtstreeks uit een vaagtaalboekje komt, maar toch krijg ik er een heel warm gevoel bij van binnen en komt er een glimlach op mijn gezicht. Een inspirerend jaar, met inspirerende mensen om je heen en inspirerende bezigheden. Rondlopen met een twinkel in je ogen en een danshuppeltje in elke pas die je zet. Dat lijkt me wel wat.

Bij deze wens ik jullie allen een warm, liefdevol en vooral inspirerend jaar toe!

Ik wens iedereen een vrolijke twinkel in de ogen en een blij en tevreden danshuppeltje in elke pas die je zet.

Ciao,

Ingrid.