Verhalen zijn de baas

Veel gedichten en verhalen
Hangen in de lucht
Geduldig wachtend
Om te worden verteld

Bijgezet in de annalen
Zowel treurdicht als klucht
Lang smachtend
Naar iemand die zich openstelt

Mijn hart gaat open
Ik begin te tikken
Ze komen binnengekropen
En ik kan ze er niet uit mikken

Verhalen en gedichten komen op papier
Verhalen en gedichten nemen bezit van mij
Ik ben hun nederige tikgeit
Wil ze aan het papier snel kwijt

Verhalen spoken rond in mijn hoofd
Ik zit er bij als verdoofd
Kan er niet van slapen
Zit steeds maar weer te gapen

Als ik het opgeschreven heb
Is het vuur geblust
Eindelijk, zalige rust
Tot het volgende verhaal mij wakker kust

Groen en geel - twitterdicht en haiku

In de bus scheen de zon een twitterdicht mijn hoofd in:

In het groen
De eerste gele blaadjes
Herfst nadert

Later bedacht ik me dat hij ook als haiku kan:

In het mooie groen
De eerste gele blaadjes
De herfst nadert rap

Droomouders - alweer een gedicht

zij is diep in slaap en droomt

van ouders lief en aandachtsvol

kinderdromen goudgerand omzoomd

haar slapend gemoed schiet vol

Voor huilen is zij niet meer bang

In haar slaap glijdt een traan over haar wang

droomouders die haar knuffelen en omhelzen

geliefd en diep gelukkig voelt zij zich

droomouders fluisteren haar toe

"wij houden van je, lieve wicht"

haar slaperige droomogen vallen toe

wakker wordt zij, geheel verfrist

de mooie droom is weliswaar voorbij

maar droomouders blijven haar altijd bij

Rok met petticoat - een gedicht

Het was qua gedichten best wel een vruchtbare dag vandaag. Vanochtend een leuke fifties rok aangetrokken omdat ik er zin in had, kreeg in de stad veel bekijks en dat resulteerde in dit:


Ik loop in de stad
In een rok met petticoat
En een jasje helderrood
Bewondering op mijn pad

Waarderende blikken krijg ik
Mensen groeten mij en kijken me na
Waar ik vandaag ook ga of sta
Ik voel hun bewonderende blik

Vandaag voel ik me mooi
Vandaag ben ik van goede zin
Zo gekleed in fifties tooi
Voel ik me net een koningin

Zonneschijn - een elfje

De zon scheen zo vrolijk toen ik op een terrasje koffie zat te drinken. Hij scheen zomaar dit elfje mijn hoofd in.

Geel
Lachende mensen
Overal heerst vrolijkheid
Zonneschijn in de stad
Zomer

Ruziekind - een gedicht

Een gedicht dat mij al een poosje kriebelde. Al sinds vlak na alleenkind eigenlijk.

Zij verstopt zich op haar kamer

In bed met de dekens over haar hoofd

Oh, waren haar ouders maar verdraagzamer

Liggend luistert zij naar hen, van angst verdoofd

Het is weer ruzie thuis, rust is van de baan

Papa schreeuwt en raast en tiert

Dronken is hij, daar is geen twijfel aan

Want wat hij zegt is niet bepaald welgemanierd

Tegen Mama schreeuwt hij, die halve zool

Lieve Mama, bij wie zij altijd uithuilen mag

Als zij ontsnapt is aan de pesterij op school

Vandaag is voor haar niet echt een goede dag

Bang is zij, niet eens kan zij huilen

Stil zijnd doet de angst haar rillen

Zij zou haar ouders nu heel graag ruilen

Maar dat hoor je toch niet te willen?

Dat is lelijk, laag en zondig

Zo is haar steeds geleerd

Zij denkt kort en bondig

And're ouders willen is verkeerd

Ooit zal het over zijn, neemt zij zich voor

Met ogen dicht in fantasie wegdrijvend

Stopt zij haar vingers in haar oor

De fantasie, de mooie droom, beklijvend

Zij stelt zich voor een huisje, klein maar keurig net

Met alleen maar haar er in

Niemand die nauwkeurig op haar let

Niets doet zij tegen haar zin

Niemand die tegen haar schreeuwen zal

Niemand die haar kan bevelen

Niemand die haar afblaffen zal

Die rust zal haar nooit vervelen

Later als zij groot is, zal zij snappen

Dat het zo gemeen bedoeld niet is

Maar vandaag krijgt haar kinderziel zware klappen

Vandaag is het weer eens helemaal mis

Met grote ogen kijkt zij voor zich uit

Haar trouwe teddybeer die kijkt haar aan

Zij klemt zich vast aan zijn pluchen huid

Stille tranen over haar wangen stromen gaan 

Alleenkind

Vanmiddag had ik een poosje de tijd voordat de film begon in de bioscoop. In dat uur had ik tijd om wat losgewoelde emoties om te zetten en van me af te schrijven in een gedicht. Onderstaand gedicht, geschreven in "piggelmeestijl".

Alleenkind:

Alleen in de schoolbanken zit zij

Haar trouwste vrienden zijn papier en pen

Op het bord de sommen in een nette rij

Te makkelijk voor haar want ze heeft ze al klaar

Om zich heen kijkend naar haar klasgenoten

Die gebogen zitten te zwoegen op de som

Zwetend werken en studeren, onverdroten

Terwijl zij zich zit te koest'ren in de zon

De bel gaat en allen stuiven het schoolplein op

Met tegenzin sjokt zij er achteraan

Zij roepen tartend naar haar: "studiebol" en "varkenskop"

Eenzaam huilend sjokt zij weg door de lange laan

Thuis wacht Lieve Mama met koekjes en thee

Haar Mama vertelt zij heel 't verhaal

Mama leeft intens met haar mee

Laat haar uithuilen ten wedermaal

Dag in dag uit hetzelfde ritueel

Bang voor buiten en school wordt zij

Scheld- en pestpartijen zijn haar deel

Spitsroeden lopen door de kindermaatschappij

Het enige leuke aan school is 't leren

Want sommen maken kan zij goed

Of droom'rig luist'ren naar juffen en meneren

Als die van geschiedenis verhalen doet

Rust en vrede vindt zij pas echt

In het wand'len in de vrije natuur

Sluipend langs vlaamse gaai en specht

Geniet zij van dit zo echt en puur

De wind zo teder en fris door haar haren

Nooit scheldend of pestend op haar weg

Brengt haar zielepijn tot bedaren

Zegt "er is met jou niets mis hoor, zeg!"

Neer zijgt zij onder een boom

Een blaadje dwarrelt zachtjes op haar neer

In slaap valt zij, een mooie droom

Pestkoppen bestaan voor haar eventjes niet meer

Vakantietijd, stiltetijd

Ik zat in de auto onderweg naar het werk en zag een leeg MacDonaldszakje als een bosje buitelkruid over de weg heen rollen. De typische western-film-mondharmonica kon ik me zo goed voorstellen. En toen was er ineens een gedichtje in mijn hoofd:

Als een bosje buitelkruid
tuimelt een leeg MacDonaldszakje
eenzaam over de weg

De enige auto dees' ochtend
Is degeen waar ik in zit
Uitgestorven lijkt de stad

Het is vakantietijd 

Grijsregen - een elfje

Wat tijdens de lunchpauze al niet door je hoofd kan spelen. Vandaag was dat dit elfje, dat ik maar gauw opgeschreven heb om het niet te vergeten:

Grijs
Donkere wolken
Schip met appels
Zoals we hier zeggen
Regen

Nattigheid - gedicht

Gister op de "andere kant" gepubliceerd: een gedichtje over de nattigheid die op dat moment uit de hemel viel:

Dreinend-drenzende nattigheid

Capuchons en regenjassen

Paraplu's sjokken over straat

Een paar kinder-regenlaarzen

Springt opgetogen door de plassen

Zielig eenzaam en alleen

Staat een tuinstoel nat te zijn

Parasol schuilt in de schuur

Dit weer is hem te guur

Niet goed voor zijn mooie lijn

Schuilend voor de regen

Staart een kat de druppels verwijtend aan

Hij racet naar het heerlijk droge binnen

Komt bij de warme radiator weer bij zinnen

En denkt: loop maar lekker naar de maan!

Zaterdagochtend - elfje

Bruin
Kop koffie
Ochtend vrij weekend
Even lekker niks doen
Rust

Lekker gek

Vroeger

danste ik

eindeloze avonden 

genieten

lachen en gek doen

op de dansvloer

Maar eens

moet je volwassen worden

zeggen ze

recessie kwam

reorganisatie kwam

dansen stopte

Maar nu

wil ik graag

eindeloze avonden

genieten 

lachen en gek doen

buiten de dansvloer

Wat is het

dat me tegenhoudt

het stel dat

ze denken 

dat ik stom ben

stom doe

stel dat ze denken...

schijt!

Grijzig

vroeger was het

kleurig en mooi

lachen, plezier en schoonheid

hand-in-hand

nu is het

iets grijzig en droef

grijzig droeve zinloosheid

als drijfzand

en buiten

gaat alles door

vogels blijven volop fluiten

zon schijnt

voelt raar

onbeschoft en ongepast

maar toch, zon door de ruiten

verdriet verdwijnt

Sterk versus zwak

Als de sterke
Sterk zijnd
De zwakke
Domineert
Onderdrukt
Wiens schuld is dat?

Sterk weet niet
hoe het is
zwak te zijn
Zwak weet niet
hoe dat moet
Sterk zijn
Is er schuld?

Veel beter
is het
samen
Sterk leert zwak
sterk te zijn
Zwak leert sterk
hoe het is
zwak te zijn
Niemands schuld

Een elfje tussendoor

Nacht
Een kooi
Veel enge monsters
Komen op mij af
Wekker

Echte vriend

Ieder huis
Zo zegt het spreekwoord
Heeft zijn kruis
Dat je steeds weer op moet nemen
Al die issues en problemen

Soms is er
Eentje van het echte soort
Komend van dichtbij of ver
Helpt jou om je kruis te dragen
Zonder ook maar iets te vragen

Zoals Toon Hermans zei
In een gedicht met simpel woord
Duidelijk, frank en vrij:
Iemand die met je lacht en met je grient
Dat is een echte vriend

Begrip is alles

Een kind van zes
Vraagt Mama van het lijf
Broek, hemd en hes
Waarom?

Waarom heeft een regenboog zeven kleuren?
Waarom kunnen bloemen zo heerlijk geuren?
Waarom doet poep zo meuren?
Waarom hebben alle huizen dichte deuren?
Waarom mag ik niet zeuren?
Waarom?

Datzelfde kind, nu groot
Heeft aan daarom
Nog steeds een broertje dood
Vraagt nog steeds naar het waarom?
Waarom?

Waarom vinden mensen geld zo belangrijk?
Waarom hebben mannen zo graag gelijk?
Waarom hebben mensen niks over voor het onderhoud van de dijk?
Waarom raken mensen van sex zo over de zeik?
Waarom zetten mensen "anders" zo graag te kijk?
Waarom begint elk detectiveboek met een lijk?
Waarom hebben de meeste vrouwen een hekel aan de strijk?
Waarom?

Andere vragen, maar
Dezelfde geest
Begrip is voor haar
Nog steeds het allermeest
Maar waarom?

Feest en oorlog tegelijk

Als het tegenzit
Alles naargeestig lijkt
Een lange hellenrit
Iedereen boos kijkt
Lijkt het leven wel oorlog

Even later in de zonneschijn
Alles vrolijk en blij
Je voelt je warm en fijn
En helemaal vrij
Lijkt het leven een feest

Soms moet je even
Oorlog voeren tegen jezelf
Omdat je glad vergeet
De slingers op te hangen
Voor het feest dat leven heet

Veel gezichten - alweer een gedicht

Soms is het
een rustige rivier
die koppig kalm
steeds maar verder stroomt naar zee

Soms is het
een beekje
vrolijk kabbelend en klaterend
over de rotsen

Soms is het
de branding
steeds weer terugkerend
naar strand en vasteland

En soms is het
een tsunami
niet te stoppen, niet te temmen
huizenhoog voortstormend over het land
een natuurkracht
waar je weerloos aan overgeleverd bent

Vrij - een gedicht

Vrij
Is zonder angst
zeggen wat je denkt
Zeggen wat je wilt

Vrij
Is geen kooi
Geen dwingende normen
Geen "dat hoort zo"

Vrij
Is ook respect
Geen misbruik maken van
Schaamte en schuldgevoel

Vrij
Jezelf zijn
Mogen en durven doen
Wat jij echt wilt