Shorttrack

Zondagochtend, half zeven.
De wekker gaat.

Slaperig vraag ik me af waarom. Even later ben ik wakker genoeg om het antwoord te weten: ik heb dienst vandaag. Standbydienst van de EHBO. In Kardinge hebben ze shorttrack-wedstrijden dit weekend, en ik heb mezelf opgegeven om daarbij een EHBO-dienst te doen. Dus moet ik vandaag heel on-zondag-lijk vroeg opstaan om zometeen met mijn EHBO-vestje en -tasje naar shorttrack-wedstrijden te gaan zitten kijken en hopen voor de deelnemers dat er geen spectaculaire dingen gebeuren.

Eigenlijk weet ik niks van shorttrack, bedenk ik me als ik de ijshal binnenloop. Er is niemand bij de kassa's maar ik loop achter een paar deelnemers aan een trap op. Zij weten kennelijk wel waar ze moeten zijn, wie weet kom ik dan wel iemand tegen die weet waar ik moet zijn. Een aardige mevrouw van het restaurant loopt met me mee en wijst me de KNSB-medewerkers aan bij wie ik me moet melden. Als ik mezelf heb voorgesteld zegt een stem achter mij "Hoi!". Ik kijk om en zie Marjan, de andere EHBO'er vandaag.

Als we éénmaal geinstalleerd zijn en de wedstrijden begonnen zijn, proberen we door aandachtig toe te kijken en de juiste vragen aan de juiste mensen te stellen uit te vissen hoe de sport werkt. We zitten niet zo heel ver van de start, dus er lopen steeds allemaal mensen met KNSB-jassen in onze buurt aan wie we dingen kunnen vragen. En ook de trainers van de diverse schaatsteams blijken graag te vertellen over de sport. Zo leer ik vandaag toch weer een hoop.

Het eerste wat me opvalt, is dat er dikke kussens langs de baan staan. Gedurende de dag kom ik er achter waarom, er gaan regelmatig schaatsers onderuit, en die kussens vangen de klap op. Van een trainer horen we dat shorttrack een heel onbekende sport is, in heel Nederland zijn er maar 650 shorttrackers. Ook vertelt hij dat lengte weinig uitmaakt en dat de bij de jongens beste schaatser heel lang is. Later zullen we deze Thomas aan het werk zien; hij is inderdaad érg snel. Het niveauverschil tussen hem en zijn leeftijdgenoten (het is een juniorentournooi) is zelfs voor mij duidelijk te zien. Later vertelt een KNSB-meneer over wervelletsel; en hoe schaatsers dat oplopen als ze op de verkeerde manier tegen de kussens aan de kant klappen. En hij vertelt over diskwalificaties. Je blijkt te worden gediskwalificeerd als je elkaar raakt, als je duwt, als je iemand snijdt, of als je je anderszins onbeleefd en onfatsoenlijk gedraagt tijdens de wedstrijd. Aangezien de sportende jeugdigen op het ijs nogal fanatiek zijn, horen we zo af en toe een diskwalificatie omgeroepen worden.

En ook heb ik geleerd dat shorttrack erg spannend is om naar te kijken; veel spannender dan dat "gewone" schaatsen wat je altijd op de televisie ziet. De schaatsers gaan ontzettend hard, en door die korte baantjes en redelijk scherpe bochten lijkt net nog harder. Ze moeten in de bochten zó ver naar binnen leunen dat ze met hun vingertoppen over het ijs strijken. En als ze ook maar het geringste fout doen, vallen ze. En met die korte stukjes die ze schaatsen, kunnen ze dat niet meer inhalen.

Shorttrack is leuk om naar te kijken, toch weer wat nieuws geleerd vandaag!

Ciao,
Ingrid.