vrijdag 21 juni 2013

Brief vanuit de toekomst?

Een week vakantie zou ik hebben. 
Wat voelde dat luxe! Een hele week vakantie! Lekker een paar dagen weg en met een fris hoofd weer thuiskomen. Heerlijk! Zalig! Vakantie!

Inmiddels is het vrijdag en is die hele week vakantie bijna voorbij. Wat is zo'n week toch eigenlijk kort. Extreem kort. Maar fijn was het wel, vooral om even weg te zijn. Een paar dagen maar, maar toch. Even alles achterlaten. Maar ja, als je thuiskomt vind je alles net zo goed weer terug. Maar dan heb je weer verse kracht opgedaan om te dragen, dus is het veel makkelijker. Denk je. Hoop je.
Dan sta je op en vind je het huiswerk voor de psycholoog weer terug. En dan weet je nog steeds niet wat je er nou mee aanmoet, net als voor de vakantie. Stiekem had ik toch gehoopt op inspiratie of zoiets. Op een oplossing die mijn onderbewuste zomaar bedacht had.

De oefening waar ik al weken totaal geen weg mee weet, is mezelf een brief schrijven vanuit de toekomst. Mezelf voorstellen dat ik tien of twintig jaar ouder en wijzer ben. En dan de mezelf van nu een hart onder de riem steken. De eerste keer dat ik die oefening tegenkwam, was toen ik de bladzijde omsloeg van het werkboek. Ik had zitten schrijven aan andere opdrachten, en die gingen eigenlijk best soepel. En toen kwam ik die briefschrijfoefening tegen. Over tien of twintig jaar? Wie ben ik dan? Wat doe ik dan? Ik keek naar de toekomst en zag alleen maar mist. En ik zie nog steeds alleen maar mist, als ik naar de toekomst kijk. Voorspellende glazen bollen bestaan nou eenmaal niet. In een van de sessies heb ik het er over gehad met de psycholoog. Na wat vragen en vertellen zei ik maar iets over fotografie. Ik moest toch wat zeggen, en ik wist niks om te zeggen. 

Maar toch wil ik die brief schrijven. Ook al kan ik dat nu nog niet, straks kan ik het vast wel. Er komt een moment dat ik het wel weet, dat weet ik zeker. 
En ondertussen kauwt mijn onderbewuste verder op de vraag: wie ben ik over tien jaar? Wie wil ik zijn? Wat wil ik doen?

Ik weet het nog steeds niet. Tijd om te gaan bedenken hoe ik ervoor kan zorgen het wel te weten, dus!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten