Herinneringen aan een heerlijk avondje.

Sinterklaas is weer weg. Het heerlijk avondje waarop Pakjes, Pieten en Sint bijna weg woeien, ligt achter ons. En daags na Sinterklaas komen de kerstbomen. Mensen in mijn omgeving halen meteen de zesde december een kerstboom bij de Hornbach of de Praxis. Een echte uiteraard, want dat ruikt zo lekker. 

En eigenlijk geeft me dat soms een heel raar gevoel. Meteen de zesde december naar de winkel rennen om een kerstboom op te halen, of naar de zolder hollen om de doos met de kunstkerstboom onder het stof van een jaar vandaan te halen. Ik snap het wel, want kerstversieringen zijn mooi en gezellig. Maar toch lijkt het een beetje alsof we collectief niet kunnen wachten om de goedheiligman het land weer uit te schoppen. Niet eens even een dagje nagenieten van de sinterklaasversieringen. Want kerst, en gezellig. En wie heeft er tegenwoordig nog echt mooie sinterklaasversieringen in huis?. 

Beelden van mooie sinterklaasversieringen doen me altijd denken aan vroeger. Mijn grootvader was etaleur, en kon zodoende af en toe wel eens een mooie versiering van zijn werk meenemen. En ieder jaar kwamen al die mooie etalageversieringen weer tevoorschijn en hingen Opa en Oma ze weer op. Dan waren er overal pietjes, klazen en witte paardjes te zien bij Opa en Oma. Dan hadden ze warme chocolademelk en kregen we allemaal een stukje banket, op de zondagmiddag bij Oma in afwachting van De Sint, in wie we toen nog Echt Geloofden. Opa was er nooit bij. Die moest -gôh wat toevallig- werken. 

En dan kwam hij, en zat hij op de mooiste stoel in de kamer voor te lezen uit zijn Grote Boek met zijn bril op de neus, met de Pieten om hem heen dartelend terwijl ze kwistig pepernoten uitdeelden. Sinterklaas had net zo'n bril als Opa. Maar niet precies dezelfde stem. Later leerde ik dat Opa zijn stem verdraaide, zodat wij er niet achter zouden komen.

Elk jaar weer was het een angstig moment als je bij de Sint moest komen: was je wel braaf genoeg geweest? Piet had toen nog een echte roe, waarmee hij dreigend kon zwaaien: o wee als je het komende jaar niet braaf was!

Nu ik volwassen en vrijgezel ben, en iedereen om mij heen niet kan wachten tot de cadeautjes onder de kerstboom liggen, vier ik sinterklaas niet meer. Maar even een moment met een stukje banket, een kopje warme chocolademelk, sinterklaasliedjes op youtube en mooie herinneringen is toch stiekem ook wel eventjes erg fijn.