Niet echt, net echt

Eindelijk is het klaar. Bijna dan, ik wil nog één dingetje hebben maar ik weet nog niet precies wat. Dat is het enige wat nog over is.

Wat klaar is?

De herinrichting van mijn huis!

Vandezomer ging ik steeds naar de psycholoog, en begon een proces van opruimen in mijn hoofd. En, zoals die dingen gaan, kruipt dat van binnen naar buiten en begon ik van lieverlee ook op te ruimen in mijn huis. Eerst alleen opruimen, weggooien. Ik had zoveel kopjes en schoteltjes en melkbekers, daar kon heus wel wat van weg. Immers, ik woon alleen en bezoek komt hoogstens met één of twee tegelijk. Dan hoef je geen twintig melkbekers, twintig kopjes en schoteltjes en dertig glazen in de kast te hebben staan.

Zo gezegd, zo gedaan dus. Maar toen ik eenmaal begon, wist ik van geen ophouden meer! Ik begon te rekenen: als ik die-en-die-en-die kastjes nou leeg maak, dan kan dat uit het dressoir daarin en dan kan dat dressoir zelfs helemaal weg! Ik stofte mijn marktplaatsaccount af, zocht uit hoe je bij de vuilstort kon komen en begon regelmatige bezoeken af te leggen bij de kringloopwinkel. Om in te brengen. Het voelde goed, om overbodige ballast weg te doen.

Aangezien een mens toch niet in een kaal en leeg huis wil leven, begon ik ook na te denken over wat ik dan wou. Ik had allemaal donker eiken, ouderwets en zo. Heel gezellig en knus, maar toch was het niet mij. Niet meer, tenminste, sinds een poosje. Maar wat was dan wel mij? Ik ging een keer naar de Ikea, om te kijken. En kreeg allemaal ideeën. Zocht thuis de rolmaat op, en mat, mat, mat en mat. En rekende. "Als ik daar nou díe kast neerzet, dan kunnen daar de boeken in en als ik dát nou zus-en-zo doe....", dacht ik dan in mezelf.

Uiteindelijk ben ik nu flink wat spaargeld armer, maar een mooie ruimere, licht berken inrichting rijjker. Er is niets overgebleven in de kamer van het oude spul, alles is heerlijk nieuw en licht en ruim enzo. Zalig.
Maar al die nieuwe kasten zagen er wel erg leeg uit. Nergens een plant of een bloemetje. Ik heb een nogal donker huis, en inmiddels wist ik wel dat echte planten en bloemen niet echt goed groeien bij mij, tenzij ze op de vensterbank staan. Er moest dus kunst komen.

Gelukkig heeft een lieve vriendin van mij een winkel in Bedum, de 4 Jaargetijden. Ze verkopen daar allemaal leuke frutsels en fratsels voor huis en tuin, en ook hebben ze een heleboel zijdebloemen. Erg mooie bloemen ook, ik had ze een keer gezien en je moet ze aanraken om er achter te komen dat ze niet echt zijn. Dat leek me een perfecte oplossing, dus werden het zijdebloemen.

Niet echt, net echt kleden ze mooi mijn huisje aan en maken het helemaal af:

Niet echt, net echt.

Ik ben blij en helemaal happy met mijn nieuwe inrichting. 

En ik heb geleerd dat ik Ikeakasten in elkaar zetten hartstikke leuk vind om te doen!