De goede dingen doen

Zo'n achttien jaar geleden begon ik met werken. Bij Vertis in Veendam. Dat was toen nog een klein bedrijfje van net boven de honderd man. Met elkaar maakten we van Vertis een mooi bedrijf dat in 2005 de Abel Tasmanprijs won. Toen ik in dienst kwam vertelden ze mij het bedrijfsmotto: "De goede dingen doen. Dus niet de dingen goed doen, maar de goede dingen doen. En die goede dingen dan ook goed doen." en dat is altijd een beetje blijven hangen in mijn hoofd, al is het meestal wel op de achtergrond.

Das war einmal Vertis.

Soms komt die herinnering naar de voorgrond. Zoals laatst. Dan weet ik ineens weer dat ik dat stiekem toch wel belangrijk vind, ook al is goed een ontzettend lastig iets.

De goede dingen doen. 

Want wat zijn die goede dingen dan? Als je er over na gaat denken, is "goed" eigenlijk verrekte subjectief. Iedereen vindt iets over "goed", en we nemen allemaal automatisch maar aan dat we er allemaal hetzelfde mee bedoelen, maar eigenlijk is dat helemaal niet zo. Als je over een willekeurig ding op een rijtje gaat zetten wat mensen overal ter wereld er van vinden, kom je een hoop verschillende dingen tegen. 

Zoveel verschillende dingen, dat ik me vaak afvraag of "goed" op de keper beschouwd wel bestaat. Ook al zegt iedereen van wel. Ik kan me herinneren dat Jan Pompe van Axis into Management ons tijdens een CSDP-training ooit uitgelegd heeft dat goed en fout ooit zoveel duizend jaar geleden bedacht zijn door de Perzen. Dat betekent automatisch dat 't voor die tijd niet bestaan heeft. Of in elk geval anders heel anders bestaan heeft dan nu.

Aan de andere kant lijken we het met ons zeven miljarden wel min of meer met elkaar eens te zijn over een (klein) aantal nogal fundamentele dingen: een ander mens doodmaken is niet goed, en de spullen van een ander mens afpakken is bijvoorbeeld ook niet goed. Maar toch voeren we oorlog met elkaar en maken we andere mensen dood om via De Buit hun spullen/land/olie/whatever af te pikken. Omdat wij  "goed zijn" en zij "slecht zijn" mogen we dat. Of zo.

De goede dingen doen.

Als je er goed over nadenkt (hah) kun je daar eigenlijk veel minder mee dan je eerst dacht. Je moet dan immers eerst bedenken wat het goede ding is, en waarom, en ook moet je weten wat de mensen om je heen eigenlijk het goede ding vinden. En die vinden soms hetzelfde maar soms ook heel wat anders en lang niet iedereen kan dan begrijpelijk uitleggen waarom eigenlijk. "Nou, gewoon", of "nou dat spreekt toch vanzelf", hoor je als je er naar vraagt. "Maar als dat nou niet vanzelf spreekt?", vraag ik me dan af. Soms durf ik dat zelfs hardop te vragen. Mensen en culturen kunnen zo veel verschillende dingen goed vinden. Zelfs in ons eigen kleine landje bestaat er een groot verschil tussen de Randstad en het Groningse Ommeland. En dat ligt minder dan drie auto-uren uit elkaar.

En toch spreekt het me nog steeds aan. De goede dingen doen. Het goede doen. Het heeft iets hoopvols, iets moois en idealistisch, iets "laten-we-samen-met-mekaar-van-de-wereld-een-betere-plek-maken"-achtigs.

De goede dingen doen. 

Ik zou er bijna een dikke vette Tsjakka achteraan roepen, en die zou dan uit mijn hart komen ook nog. Misschien ben ik toch wel een beetje een idealistische wereldverbeteraar. 

Maar ja, verbeter de wereld, begin bij jezelf. Toch?