Hardlopen en zulks wat meer

Toen ik gisteren een aantal mensen zag hardlopen ("uitslovers" noemde Oma ze altijd) moest ik denken aan jaren geleden, toen een kennis quasi-grappend vond dat ik eens aan de 4 Mijl van Groningen moest meedoen. Hij had nog wel ergens een trainingsschema. 

Mijn eerste gedachte was dat het me helemaal niks leek. 

Mijn tweede gedachte was dat het me helemaal niks leek. 

Hij vertelde over wat hij noemde de "runners high", blijkbaar een diepmeditatieve en nogal euforische staat van zijn die je kon bereiken door het hardlopen. Naderhand ben ik begonnen met het letten op gezichten van hardlopers. Ze kijken allemaal alsof het zwaar is, en sommigen kijken alsof het pijn doet. Iets euforie-achtigs heb ik nog niet gezien helaas. Wel mensen met

een figuur zoals ik die vreselijk gepest en lastig gevallen werden tijdens het hardlopen, kennelijk omdat ze het gore lef hadden om "iets duns" te doen terwijl ze dat niet waren. 

Stom, om iemand zo te pesten alleen omdat hij of zij aan beweging doet. 

Zelf zit ik op fysiofitness. Net als een sportschool maar dan bij mijn eigen vertrouwde fysiotherapeut. Het is een heel klein zaaltje waar je alleen kunt zijn of soms met een of twee anderen. De fysio let op je, de blik in je ogen, hoe je de oefeningen doet. Soms krijg je een clipje op je vinger dat de hartslag meet en ook de hoeveelheid zuurstof in het bloed ( ofzoiets in elk geval). Ik hou niet van fitness en haat elke minuut van het uur dat ik bezig ben maar ik beweeg in elk geval en de kleinschalige opzet plus de echte aandacht van een ervaren fysio voelt veilig en dat is wel fijn. Hier zal tenminste niemand gemene dingen zeggen. 

Soms denk ik dat ik wel meer zou willen doen. Ik probeer regelmatig te wandelen maar vaak vind ik wandelen gewoon stomvervelend, hoe fanatiek ik ook mijn best doe om mezelf wijs te maken dat ik het wel leuk vind. 

Vroeger vond ik dansen leuk. Ik was er gek op. Nu niet meer. Hoeft niet meer van mij. Ik zou wel eens willen weten waarom ik dat niet leuk meer vind, en of ik dat wel weer leuk zou kunnen gaan vinden. Of misschien andere sporten proberen. Er is zoveel dat ik nog nooit gedaan heb: tennissen en hockeyen en golfen en judoën en schermen en noem maar op. Hoe weet je nou welke sport je wél leuk gaat vinden? Eigenlijk zou je een soort van probeerprogramma ofzo moeten kunnen volgen dat zich over verschillende sportverenigingen uitstrekt, zodat je de kans hebt om te ontdekken wat je wel en niet zou kunnen liggen.

Misschien is zoiets er wel. Toch eens een keer in het internet klimmen om te zoeken.