Sjoelen in 't café

Bron: Antoon Kuper, flickr.
www.flickr.com/photos/antoon

Bij Ma in de flat was iemand die op zondagmiddag sjoel- en kaartmiddagen wou organiseren. Dat vertelde ze vandeweek. Ze wou er heen want het leek haar gezellig. Prima, leuk! Maar vandeweek kwam sjoelen onverwacht ook in mijn wekelijks schema opduiken.

Al mijn hele leven heb ik perioden dat ik prima met mezelf door één deur kan en perioden dat ik totaal niet met mezelf door één deur kan. Toen ik afgelopen woensdagavond weer in zo'n ik-voel-me-grijs-periode zat, vond een van de binnenstebuitenachtige stemmetjes in mijn achterhoofd dat ik eens ergens heen moest. Naar het café dat vlakbij de Albert Heijn op 't plein zit. De andere stemmetjes vonden dat maar niets: ik in de kroeg?? Dat deed een dame toch niet? Na wat ruzie in mijn hoofd besloot ik dat ik geen dame wou zijn en best gewoon even wat kon gaan drinken ook al vonden de stemmetjes dat 't buiten mijn comfortzone lag.

Dus ik mijn jas aan, mijn portemonnee en huissleutel mee en op pad. Ik zou alleen even iets drinken, één drankje maar, gewoon om te oefenen en om mijn binnenstebuitenstemmetjes te bewijzen dat ze ongelijk hadden.

Toen ik langs 't raam liep, keek ik alvast even naar binnen. Het zag er rustig uit. "Mooi", dacht ik. Een mooie avond om te herbeginnen met in je eentje naar 't café gaan. Dus ik naar binnen, jas uit, rondkijken. Het zag er erg gezellig uit, lekker gewoon en niet pretentieus of hip of modern of zo.

Veel bruin, van die ouderwetse barkrukken met leren zittingen net zoals ze vroeger bij de bowling in Groningen hadden. Ik ging aan de bar zitten en bestelde een heel zedig kopje thee (ik had nou eenmaal echt zin in thee). Rondkijkend voelde de inrichting prettig en vertrouwd; zo lekker gewoon met veel ouderwets bruin en niet van dat moderne zwart/grijs/wit. Net zoals vroeger toen ik klein was in de bowlings waar mijn vader aan het werk moest terwijl kleine ikke met haar twee paardestaartjes in een hoekje zat te tekenen achterop een scorevel.

Terwijl ik thee zat te drinken keek ik om me heen. Aan een grote tafel even verderop waren een paar vrouwen aan het sjoelen, en ze hadden er veel lol bij. Ik moest er om lachen, en bleef kijken. Een poosje later vroeg één van dat groepje of ik mee wou doen. Ze waren een sjoelclubje, vertelde ze, die hier elke woensdagavond kwam sjoelen. Het kostte één vijftig per keer en een euro was voor de pot om aan 't eind samen uit eten te gaan en vijftig cent was voor de hapjes tijdens 't sjoelen.

Even later stond ik te sjoelen, terwijl ik me probeerde te herinneren hoe lang het geleden was dat ik voor 't laatst gesjoeld had. Ik denk bij Tina en Eddie thuis, op een oudjaarsavond. Denk ik. Lang geleden in elk geval, maar helemaal vergeten was ik 't niet en natuurlijk kon ik ook afkijken bij de andere meiden. En vanaf het begin had ik 't gevoel dat ik er helemaal bij hoorde, en dat was erg fijn.

Dus nou zit ik zomaar zelf op een sjoelclubje.

Dinsdags is er bingo.

Daar wil ik ook wel een keertje heen, want van vroeger op de camping weet ik nog wel dat dat ook heel leuk kan zijn.


Ik heb nou alweer zin in komende woensdagavond.
Want sjoelen.