Verkleutering

Vroeger (Oma vertelt :) ) waren zakelijke presentaties een sobere aangelegenheid. Je had een algemeen sjabloon voor meestal microsoft powerpoint, dat meestal bestond uit een neutrale witte achtergrond met een bedrijfslogootje in een hoek, en eventueel een slogan in een kop- of voettekst. Simpele zwarte tekst op een witte achtergrond, en als je geluk had bedrijfslogokleurtekst op een anderebedrijfslogokleurachtergrondmitshetleesbaarblijft. Geen plaatjes of dergelijke opleukerij en al helemaal niks bewegends. Dat leidde maar af van de boodschap, was het motto, en was nog loodzwaar voor de computer ook.

Tegenwoordig lijken sommige presentaties wel op een kleuterklas, of misschien een circus: overal kleuren en plaatjes en bewegende plaatjes. De informatie waar 't om gaat verdrinkt er gewoonweg in, die vind je helemaal niet meer terug. Presentaties lijken soms wel op van die foute jaren-90-websites. Voor mensen die niet weten hoe dat er uit zag is hier een website te vinden die je website naar een afgrijselijke jaren90-variant converteert .

Laatst zag ik een presentatie waarvan ik op de agenda-dia niet eens een agenda kon vinden. Uiteindelijk bleek hij ergens rechtsonder verstopt te zitten in iets wat ik voor één of ander opleukerig plaatje had gehouden. Eigenlijk was die hele dia één groot plaatje van plaatjes, en waar het nou om ging was niet erg duidelijk. Daar moest je naarstig naar zoeken.

En ik vraag me vaak (en vaak ook nogal geërgerd) af waarom dat nou zo nodig moet. Een beetje kleur of een plaatje is leuk, maar niet te veel, want je moet door de bomen wel het bos kunnen blijven zien als publiek.

"Verkleutering", denk ik onwillekeurig steeds als ik zo'n presentatie zie. Ik probeer het woord krampachtig mijn hoofd uit te schoppen, maar het komt steeds weer terug. En dan komen mijn hersens natuurlijk weer meteen met andere dingen aanzeilen die ze associëren met verkleutering: politici die ten overstaan van de media reageren alsof ze een driejarige peuter zijn die met een woedeaanval staat te stampvoeten: "IK WIL IK WIL IK WIL". Dik betaalde goededoelenorganisatiedirecteuren die met een "Mamaaaaaaa hij doet het oooooooook"-achtig verhaal aan komen zetten als ze zich moeten verontschuldigen voor hun wel erg hoge salaris.

Misschien zijn kleuterachtige presentaties wel op hun plaats in zo'n ogenschijnlijk kleuterachtige wereld waar veel presentaties toch enkel bestaan uit het zielloos oplezen van de presentatiedia's in plaats van het vertellen van een boeiend verhaal om de dia's heen. Als je nooit geleerd hebt hoe je een boeiendverhaal moet vertellen, moet je toch wat om de aandacht van je publiek vast te houden. Voor je het weet zitten ze allemaal hun telefoon te vingeren omdat facebook en whatsapp leuker zijn dan jij.

Maar ik blijf het irritant vinden, en ik blijf vol bewondering terugdenken aan een Vertis-collega die het jaren geleden presteerde om een lang en boeiend verhaal te vertellen en toch maar één dia, toen nog overheadprojectorsheet, in zijn presentatie te hebben.

Een onverkleuterde dia ook nog.