Goedgemutst geslapen

Soms heb je van die dagen dat je erg goedgemutst wakker wordt. Vroeg, maar goedgemutst en goed uitgerust. Dat je zo ongeveer zingend wakker wordt en dan uit bed springt alsof je in een ontbijtgranenreclame zit. Dat je geen idee hebt wat je gedroomd hebt maar wel heel erg nieuwsgierig bent daarnaar omdat het zonder twijfel een hele mooie droom moet zijn geweest.

Vanochtend gebeurde mij dat.
Gisterochtend ook al.

Als ik er eens over nadenk, gebeurt mij dat sowieso vaak de laatste paar week. In ieder geval veel vaker dan eerst. Vorig jaar rond deze tijd bijvoorbeeld sliep ik mega-slecht, viel redelijk snel in slaap maar werd dan een twee uur ofzo later woelend wakker, om de rest van de nacht woelend wakker te liggen. Van alles geprobeerd: kruidenthee, warme melk, wandelen voor het slapen gaan, mediteren voor het slapen gaan, noem maar op. Uiteindelijk ging ik er op zo'n wakker moment maar uit om wat televisie te kijken, en een uurtje later ofzo kroop ik dan weer in bed en kon ik weer in slaap komen. Maar als ik dan eindelijk weer sliep, had ik vaak een nachtmerrie. Meest al droomde ik dan dat ik opgesloten zat in een kooi en er niet uit kon, terwijl er allemaal enge science-fiction-film-achtige monsters bij mij in die kooi zaten. Huuuuu! Gelukkig heb ik ook die nachtmerries niet meer, sinds een maand of zo blijven ze redelijk definitief weg.
Van mij mogen ze eeuwig wegblijven :)

Zo terugdenkend ben ik extra blij en dankbaar dat ik nu weer goed slaap. Zo vanzelfsprekend voor de meeste mensen, maar niet meer voor mij.

Dank U, meneer Klaas Vaak!!

Ciao,
Ingrid.

Cheerleaden voor mannen?

Soms zie of hoor je van die dingen waardoor je je een vreemde eend in de bijt voelt. Dan realiseer je je ineens de verschillen tussen jou en de mensen om je heen, hoezeer zij ook hun best doen om te doen alsof die verschillen niet bestaan.

Laatst had ik dat.
Een paar EHBO-kennissen praatten over een klus die ze gedaan hadden, ehbo bij een serie eredivisiebasketbalwedstrijden. Bij een van die wedstrijden, zo vertelden ze, had een team cheerleaders meegenomen. Hartstikke leuk natuurlijk, zo vonden de mannen want het waren een "stel lekkere geile wijven" (ja zo werd dat helaas echt uitgedrukt). Na dat commentaar luisterde ik nog maar half, want de hanerige macho mannen-zijn-geweldig-en-vrouwen-zijn-dingen-praat die gewoonlijk op zulke opmerkingen volgt, hoeft voor mij totaal niet. Maar dat halve oor waarmee ik nog luisterde, ving iets op over een mannelijke cheerleader.

Toen luisterde ik prompt met allebei mijn oren, natuurlijk! Het bleek dat het cheerleaderteam in kwestie een mannelijk cheerleader aan boord had. Een man die hupst en danst en met pompons zwaait; het idee joeg mijn ehbo-kennissen duidelijk heel veel angst aan want het werd direct op een onnavolgbare manier afgekraakt. Het idee van een mannelijk cheerleader was nog erger dan een mannelijk balletdanser. Dat hoorde toch niet als man, dat deed je toch niet! Hij was vast een homo ofzo, want een echte man danste toch niet, en al helemaal niet zoiets. En meer van zulke dingen zeiden ze. Lelijke dingen. Zo lelijk dat ik het hier niet uit mijn toetsenbord krijg. Ze doen vaak en graag alsof ze wereldwijs en tolerant zijn, maar toen zag ik in een flits even hun ware gezicht. Het zou me niets meer verbazen als ze stiekem Henk heten en PVV stemmen.

Intussen is het alweer vele weken later, maar dit verhaal blijft in mijn hoofd hangen. Vanwege die mannelijke cheerleader. Ik heb hem nooit gezien, weet niet wie hij is en zelfs niet bij welk team hij hoort. Maar ik bewonder hem!! Hij moet veel afkrakend commentaar tegenkomen, want er zijn vast veel meer mensen die bang zijn voor zoiets onbekends als een mannelijk cheerleader. De wereld is vol van stereotiepe PVV-stemmende Henken en Truusen die alleen maar tolerant zijn zolang het niet afwijkt van wat zij normaal vinden.

Maar ondanks al dat soms behoorlijk vernietigende commentaar heeft hij de moed om cheerleader te zijn. Om te doen wat hij zelf wil, en om schijt te hebben aan de rest van de wereld. Om zo trots te zijn op wie en wat hij is, dat hij het aandurft om bij een eredivisiebasketbalwedstrijd te cheerleaden, waar iedereen hem kan zien. Fantastisch!

Onbekende mannelijke cheerleader: ik bewonder je en hou van je. Je bent één van mijn grote voorbeelden!
Ga vooral door!

Ciao,
Ingrid.

Zaterdagochtend - elfje

Bruin
Kop koffie
Ochtend vrij weekend
Even lekker niks doen
Rust

Dromen zijn bedrog

Soms droom ik.
Met open ogen.
Fantaseer ik over die prachtige ideale wereld waar ik graag in zou willen leven.
Dan probeer ik me voor te stellen hoe die wereld er uit zou zien, en hoe de mensen er in zich zouden gedragen. Dan neem ik me weer voor om mezelf alvast zo te gedragen, want "verbeter de wereld begin bij jezelf".

En elke keer dat ik er over dagdroom, ziet die wereld er weer iets anders uit dan de vorige keer. Soms is mijn hoofd gevuld met straten en steden vol pieckeriaans-eftelingerige bouwsels, met in elk huis een harmonieus gelukkig gezin dat je normaliter alleen maar tegenkomt in een boek als "Little women". Waar vaders en moeders op tijd thuiskomen van hun werk en dan al hun tijd, liefde en aandacht aan elkaar en de kinderen geven. Nooit woede en ruzie. Alle ergernissen op een volwassen en rustige manier met elkaar kunnen en durven bespreken. Uitpraten. Problemen samen oplossen, in plaats van voor de problemen, elkaar en jezelf weg te lopen in drank of drugs of sex of gokken of wat dan ook.

Een andere keer leven mijn gedachten ineens in een science-fiction stad. Zo ééntje á la The Jetsons, met  luchthuizen, luchtflats en luchtkastelen, en van die leuke luchtautootjes met zo'n jetson-grappig geluidje er in. Als iemand je belt op je mobieltje, druk je op een knopje en verschijnt er een star-wars-achtig hologram van degene met wie je belt. Een wereld in de verre toekomst, waar corruptie, geldgraaierige hebberigheid, machtshonger en machtsmisbruik niet meer bestaat. Waar mensen geen vernederende seksistische grapjes over anderen meer hoeven te maken om de macht over de ander te behouden, waar mensen op een volwassen manier met elkaar omgaan, elkaar respecteren zoals ze zijn en elkaar helpen en steunen in de geestelijke groei naar volwassenheid. Het lijkt wel Star Trek.

En als ik kwaad ben, fantaseer ik soms dat ik een Amazone ben. Een soort Xena Warrior Princess, maar dan voordat ze bij de goeierikken ging horen en nog was zoals je in sommige fragmenten van die serie nog ziet: hoog te paard, zwaaiend met een superscherp zwaard waarmee ze alles en iedereen vakkundig aan mootjes hakt. Dan zou ik iedereen die mij of mijn mede-vrouwen beledigt en belachelijk maakt simpelweg het hoofd afhakken. Ik zou gewoon altijd eerlijk zeggen wat ik vond, voelde en dacht, en niet tactisch of diplomatiek proberen te doen. En gewoon lekker schijt hebben aan alle idioten die het met mij oneens waren.

Dromen zijn bedrog. En het is altijd weer eng om er over te vertellen, want stel dat iemand het dom vindt. Of stom. Of zo.
Maar ze geven wel hoop.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf. Of dat nou moeilijk is of niet.

Iedere keer begin ik weer opnieuw bij mezelf.

Ciao,
Ingrid.

Zelfvertrouwen

Laatst heeft de mevrouw achter de bar aan een fotoshoot meegewerkt. Deze week kreeg ze de foto's terug. En die hebben we allemaal natuurlijk uitgebreid bekeken. En becommentarieerd. Het waren erg mooie foto's, waar ze erg mooi opstaat. Ik hoop dat ze nog een keer een shoot gaat doen. Ze is een mooie vrouw, en fotogeniek.
En toen de barmevrouw zei dat ik ook een fotoshoot gedaan had, wou iedereen ook ineens mijn foto's zien. Nou is me altijd geleerd dat je je bescheiden hoort te gedragen in zo'n geval, dus stiekem voelde ik me best wel schuldig over het feit dat ik stiekem intens van al die aandacht genoot.
We hebben ook alle foto's van mij bekeken en becommentarieerd. En dat was voor mij zowel leerzaam als leuk: leerzaam omdat de andere mevrouwen eerlijk (althans, daar ga ik van uit) zeiden wat ze nou eigenlijk van me vonden, en leuk omdat dat oordeel over mij eigenlijk best wel positief uitpakte. Wat weer een hele opsteker was voor mijn zelfvertrouwen.

Wat me misschien wel het meest verbaasde, was dat ze allemaal dachten dat ik barstte van het zelfvertrouwen. Vorig jaar, toen ik onder behandeling stond anwege mijn overspannenheid, zei mijn behandelaar ook al zoiets. Toen verbaasde het me ook. Want ik vind het moeilijk om te begrijpen hoe je zoveel zelfvertrouwen kunt uitstralen, terwijl je in je hoofd voortdurend aan jezelf loopt te twijfelen. Maar ja, gedachten kun je immers niet zien. Je kunt niet in iemands hoofd kijken, om te zien wat hij of zij denkt. Dus als je er nooit over vertelt, hoe moeten anderen dwt dan weten?

Msschien ook zit zoiets wel in kleine dingen. Bijvoorbeeld dat je rechtop staat en loopt. Dat suggereert wel zelfvertrouwen, zo heb ik vorig jaar op weerbaarheidscursus geleerd. Als je maar lang genoeg rechtop loopt, gaat je geest ook je lichaam volgen en meer zelfvertrouwen voelen. Op weerbaarheidscursus hebben we oefeningen gedaan waarbij we dat zelf konden ervaren.
Misschien komt het mede doordat ik gewend ben om overal alleen op af te gaan. Probleemloos ga ik alleen winkelen, alleen naar de film of alleen een terrasje pakken. En soms kom je dan hele aardige mensen tegen, waar je gezellig mee kunt kletsen. Misschien is het ook wel dat ik het belangrijk vind om je eigen mening te durven hebben, je eigen weg te durven gaan. Ook al vindt iedereen dat stom, gek of fout.

Misschien is dat wel zelfvertrouwen.
De angst voor negatief (dat hoort niet, dat doe je toch niet!!) commentaar an anderen te negeren. Ondanks de angst voor gemene laaghartige afbrand-kritiek doen wat jij wilt doen, wat voor jou goed voelt en wat voor jou belangrijk is.
En bij ongefundeerde afkraak-kritiek bij jezelf te denken: "ach, ze weten nou éénmaal niet beter!"

Ciao,
Ingrid.

V-V-Verliefd

Zoals veel vrouwen heb ik een paar favoriete schoenen. Schoenen die zo lekker zitten dat je ze net zo lang draagt totdat ze letterlijk uit elkaar vallen van slijtage. En dat specifieke paar schoenen van mij slijt met de dag meer. Eigenlijk zien ze er al een poosje niet uit, maar op mijn manier kon ik niet de vervangers vinden die ik wou hebben.

O, gezocht heb ik wel de afgelopen weken. Ik ben alle schoenenwinkels die ik tegenkwam binnengelopen. En ook een paar die ik niet zomaar tegenkwam, maar waar ik bewust voor omreisde. Maar geen enkele schoen voldeed aan mijn eisen:

- zwarte kleur want moet bij mijn zwarte werkpantalons passen
- elegant en vrouwelijk
- geen al te hoge hak want ik wil ermee kunnen wandelen in de lunchpauze
- ze moeten er "jong" uitzien

Uiteindelijk had ik de moed eigenlijk al zowat opgegeven en me er bij neergelegd dat ik waarschijnlijk het beste een paar van die lelijke verstandige schoenen zou moeten kopen.

Toch liep ik laatst even de V&D in om bij de schoenen te kijken.
En ik werd spontaan verliefd. Op een paar schoenen.
Ze zijn (ja ik heb ze gekocht) erg mooi: geen al te hoog maar wel erg sierlijk hakje, zwarte kleur en een mooi elegant en vrouwelijk model. Eigenlijk een pump met een t-balkje. Ze doen me wel wat denken aan mijn allereerste paar (stijl)dansschoenen die jaren geleden mijn voeten sierden, die zagen er ook ongeveer zo uit. Bij passen bleek dat ze breed uitvallen, erg fijn als je zulke eendevoeten hebt als ik.

Ik hoop zo dat ze het megasuperlang volhouden. Zuinig mee zijn dus, Ingrid!

Ciao,
Ingrid.

Lekker gek

Vroeger

danste ik

eindeloze avonden 

genieten

lachen en gek doen

op de dansvloer

Maar eens

moet je volwassen worden

zeggen ze

recessie kwam

reorganisatie kwam

dansen stopte

Maar nu

wil ik graag

eindeloze avonden

genieten 

lachen en gek doen

buiten de dansvloer

Wat is het

dat me tegenhoudt

het stel dat

ze denken 

dat ik stom ben

stom doe

stel dat ze denken...

schijt!