Van het weekend keek ik voor de verandering eens "live" naar het nieuws. Meestal haal ik dat in via internet, uitzendinggemist.nl ofzo, maar ik was thuis en kon voor de verandering eens naar de echte televisie kijken. En daarbij uiteraard wachten op het allerbelangrijkste item van het nieuws: de weersvoorspelling!
Om daar te komen moet ik eerst een hele rits bosbrandellende uitzitten, iets over een blond tweede-kamerlid dat van tevoren wist dat 'ie Engeland niet in mocht en heel koppig toch is gegaan, en meer van dat soort dingen. En dan, net als ik denk: "Ha! Nu komt het weer!", zit ik weer fout, want ineens rolt er een reclame over het scherm. Ik weet gelijk weer waarom ik bijna nooit meer naar de echte televisie kijk, en in plaats daarvan Youtube kijk.
Maar uiteindelijk wordt mijn lange wachten beloond, want het weerpraatje begint. Eerst met een algemeen verhaaltje over hoe zo'n mooie dag het wel niet was, opgeluisterd met wat kijkersfoto's. Het zijn leuke foto's. Geduldig zit ik te wachten op de meerdaagse verwachting, en zie dat mijn hoop eindelijk eens uitkomt: maandag en dinsdag wordt het wel zeven graden. Ineens ben ik blij, het is dan misschien maar een kleine adempauze, maar ik vind het toch leuk om zo herinnerd te worden aan het feit dat de lente nu niet zo lang meer op zich laat wachten. Deze eerste stuiptrekking van de lente is mij erg welkom, na al die weken sjaals en handschoenen en mutsen en gladheid en vrieskou. En als ik de volgende dag de vogels hoor fluiten, ben ik helemaal blij.
Ik tel de weken en de dagen, nog maar een week of drie voordat de poffertjeskraam terug komt op de Grote Markt!. Alweer een teken dat we – wat de kalender betreft althans – de ergste ellende gehad hebben.
Nu maar hopen dat Maart zijn staart niet ál te enthousiast roert en dat April toch vooral geen vrieskou wil...
Ciao,
Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten