Schijnt bedriegt, zeggen ze. En uiterlijk zegt niet alles, dat zeggen ze ook.
Vandeweek liep ik daar heel duidelijk tegenaan.
Het was al wat later op de avond, en ik zat heerlijk relaxt te wezen en aan slapen gaan te denken, toen ik een langwerpige zwarte zespotige vlek over het tapijt zag lopen. Gelijk vluchtte mijn relaxte stemming het raam uit, ik was klaarwakker en holde naar de kast om een glas te pakken om te proberen de langwerpige zwarte bewegende zespotige vlek te vangen. Want Chris-van-dansen had mij ooit verteld dat je in zo'n geval zo'n beest moet proberen te vangen. Dan kun je achteraf zien wat voor beest het is/was, en dan weten de mensen die er verstand van hebben of het beest een eng beest is of niet. En iets met mogelijke eitjes van zo'n onbekend zespotig beest.
Dus daar zat ik op mijn knieën op de grond, in mijn nachtpon en joggingbroek op mijn sloffen. Met een glas in de hand en het hart in de keel op jacht naar enge zwarte zespotige vlekken.
De vlek in kwestie bewoog redelijk snel, maar niet zo snel als bijvoorbeeld muggen kunnen. Dus toen ik het glas over hem heen zette, was het gelijk de eerste keer raak. Hij vond het niet leuk om onder een glas te zitten, want hij begon meteen paniekerig te bewegen en rondjes te lopen en zo. Ik liet het glas even staan en stond op om een bierviltje te pakken, om zo het beest definitief in het glas te vangen. Heel voorzichtig - want het diertje mocht immers niet ontsnappen - schoof ik het viltje onder het glas. Bingo!
Ik had een enge zwarte bewegende vlek gevangen die zijn achterlijf nu als een schorpioen omhoog krulde.
Maar wat was het nou? En moest ik hier nou bang voor zijn of niet? Was het een nuttig beest of een schadelijk beest? Ik had het dier nooit eerder gezien en het zag er erg eng uit.
Na wat hanessen kon ik een foto maken. Geen erg goede, maar toch. Via de slimme foon stuurde ik die naar Chris-van-dansen, die vond dat het beest wel wat op een stinkende kortschildkever leek. Dus ik googlen. En verrek, hij leek er precies op inderdaad!
Mijn enge bewegende zwarte vlek was dus waarschijnlijk een stinkende kortschildkever. Geïnteresseerd las ik op wikipedia dat het blijkbaar heel nuttige dier onder andere slakken eet en mensen kan bijten. En dat er bijgeloof omheen hing, vroeger. Na nog een keer naar hem gekeken te hebben, kon ik mezelf wel heel goed voorstellen dat mensen vroeger dachten dat hij een vriendje van de duivel was. Want hij ziet er best wel eng uit, zo'n stinkende kortschildkever. Om te beginnen natuurlijk de sinistere zwarte kleur, en hij is ook groot!
Maar als hij slakken eet, is hij ook nuttig. En zullen de planten in mijn slakkenrijke tuin hem wel heel aardig vinden. Dus heb ik me voorgenomen om - als ik er ooit nog een tegenkom - hem te vangen (voorzichtig uiteraard want het kan pijnlijk bijten volgens wikipedia) en in de tuin te zetten.
Zo blijkt maar weer eens dat uiterlijk lang niet alles zegt. Ook niet bij enge bewegende zwarte vlekken op het tapijt, ook al gruw ik nog steeds van het avontuur.
Nuttig of niet, ik vind het nog steeds een eng beest...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten