Niks één maand

Aan het begin van de zomer is de afslag van de ringweg naar mijn wijk afgesloten. Ze waren al sinds vorig jaar bezig om de kruising ongelijkvloers te maken, en eind mei ging de afslag definitief dicht, zodat ze een viaduct konden installeren en op- en afritten konden maken en zo. Nu, eind september, zijn ze bijna klaar. En al die tijd moest ik een andere route rijden naar huis.

Dat betekende rechtdoor in plaats van linksaf. In het begin ging dat vaak fout, dan stond ik voor het stoplicht met mijn linksafknippertje aan en bedacht ik me soms net op tijd en soms net te laat dat ik helemaal niet linksaf moest, maar rechtdoor. Soms moest ik daardoor een aardig eindje omrijden. 

"Ach", dacht ik,"ze zeggen altijd dat het een maand kost om een nieuwe gewoonte aan te kweken dus dit is zo gewend.". Want dat zeggen ze, dat het aankweken van een nieuwe gewoonte één maand kost. Iedere keer dat ik dat hoor, vraag ik me af waarom. Waarom is dat zo? Is dat zo? Ik zou het onderzoek of de onderzoeken wel eens willen bestuderen waar die ene maand uitgerold is. 

Hoe dan ook, in het begin van de afsluiting was ik erg optimistisch. De nieuwe route was zo gewend, want één maand, immers. 

Nu, meer dan drie maanden later, rij ik nog steeds bijna elke dag de oude en tijdelijk foute route, en kom ik soms tijdig tot inkeer en rij ik soms een onnodig eind om. 

Ik vraag me serieus af waar die één-maand-onzin vandaan komt. Want in dit we-werken-aan-de-weg-dus-je-moet-je-maar-aanpassen-experiment is duidelijk gebleken dat die ene maand onzin is. In ieder geval in mijn geval. 

Anders zou ik immers niet nu nog steeds zowat elke dag fout rijden...