Sinds een paar dagen hangt hij rond op de parkeerplaats. Op de een of andere manier vindt hij mij erg leuk want hij zit, staat of loopt steeds in mijn tuin. Soms, als ik naar buiten of naar binnen ga, probeert hij stiekem naar binnen te glippen. Maar meestal merk ik dat toch. Soms omdat ik over hem struikel, soms omdat hij ineens in de gang staat te klagen.
Mauwmauwmauw klinkt het dan.
Met van die zielige oogjes naar mij opkijkend.
Of hij draait om mij heen, steeds kopjes gevend aan mijn laarzen zodat ik geen stap meer kan verzetten zonder mijn nek over hem te breken.
Ik moet zeggen dat hij er wel goed uitziet. Slank, soepel, wit met zwarte vlekken. En net als allemaal kan hij soms zo lief of zielig kijken! Maar toch wil ik hem niet in huis hebben. Dus iedere keer als hij in mijn gang staat te miauwen, stuur ik hem weg. En hij luistert ook nog. Maar iedere keer komt hij weer terug. En ooit zal ik niet meer het hart hebben om hem weg te sturen. Want hij kan zo lief zijn, soms.
Een kat wil mij adopteren als zijn butler...
Ciao
Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten