Ik zat in de auto onderweg naar het werk en zag een leeg MacDonaldszakje als een bosje buitelkruid over de weg heen rollen. De typische western-film-mondharmonica kon ik me zo goed voorstellen. En toen was er ineens een gedichtje in mijn hoofd:
Als een bosje buitelkruid
tuimelt een leeg MacDonaldszakje
eenzaam over de weg
De enige auto dees' ochtend
Is degeen waar ik in zit
Uitgestorven lijkt de stad
Het is vakantietijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten