Zoals de meeste mensen om mij heen wel weten, heb ik hoorapparaatjes. Die heb ik ooit voorgeschreven gekregen van Ome Dokter omdat ik iets heb dat otosclerose heet (zelf googlen). Zoals alle andere dingen gaan ook hoortoestelletjes wel eens kapot.
Een poosje geleden vond ik dat mijn hoortoestellen wel wat harder gezet mochten worden. Dat vond ik al langer, maar ja, dan moet je naar de hoormeneer en zo. En dat was vreemd genoeg een drempel. Ik heb nog steeds geen idee waarom eigenlijk, maar het was wel zo. Uiteindelijk was ik er toch zo zat van, dat ik mezelf mentaal een schop gaf en een afspraak maakte. Aan de audicien legde ik mijn probleem voor: dat ik toch wel vaak moest vragen "wat zeg je" en zulke dingen. En dat ik mijn hoortjes wel wat harder wou hebben. Hij keek in het systeem, en stelde toen voor om nieuwe schaaltjes om mijn hoortjes te laten maken. Dan zouden ze een langer "tuitje" hebben en dus dieper in de gehoorgang komen en dichterbij het trommelvlies zitten.
Vroeger op school bij natuurkunde had ik geleerd dat volume afneemt met het kwadraat van de afstand, dus ik snapte vrijwel meteen waarom hij dat wou. Zelfs nog voor hij uitlegde dat dat net is alsof je zo'n in-oor koptelefoon dieper in je oor drukt. Het leek mij ook een goed idee. Vrijwel alles wat maakt dat ik beter kan horen vind ik een goed idee :). Alles op halve kracht horen is zó lastig!!
We spraken af dat eerst het linkertoestel gedaan zou worden en dan het rechter. Omdat het ding opgestuurd moest worden naar de fabrikant, zou het een maandje duren. Een maand later stond ik weer bij de audicien en kreeg ik mijn linkertoestel mee. Ik kon en kan er weer vet veel mee horen, dat is erg fijn. Mijn rechter leverde ik in.
Bij de fabrikant maakten ze er toen een puinhoop van, want toen ik een maand later weer bij de audicien kwam, moest hij vertellen dat mijn hoortoestel in winterswijk lag en het schaaltje er om heen in den haag of daar ergens in de buurt. Het schaamrood stond hem letterlijk op de kaken. Ik was natuurlijk niet blij, maar kwaad worden op hem kon ik ook niet want tenslotte kon hij er niks aan doen, behalve excuses en korting aanbieden. Ik accepteerde een afspraak voor over drie week. Hij beloofde om er een spoedorder van te maken.
Drie week later kon ik mijn hoortoestel ophalen. Blij ging ik heen, kreeg mijn toestel, om te ontdekken dat hij niet paste. De audicien vermoedde dat er iets misgegaan was met het maken van een afdruk van mijn oor. Zelf denk ik stiekem dat er gewoon het verkeerde schaaltje omheen gezet was. Dat ze dingen door elkaar gehaald hadden toen ze zo aan het rommelen geweest waren. Hij maakte een nieuwe afdruk en stuurde de boel opnieuw op. Afgelopen week kon ik mijn hoortje weer ophalen. Hij paste precies.
Nu heb ik ontdekt dat ik er aan moet wennen dat ik dingen kan horen met rechts. Nog steeds heb ik vaak het gevoel dat mijn rechteroor "uit staat", waarschijnlijk omdat ik zo'n drie maanden met alleen een linkertoestel rondgelopen heb. Soms ben ik er gewoon helemaal duizelig van, van dat stereo-horen. En soms heb ik het idee dat mijn rechtertoestel wel wat harder mag.
Maar toch is het *heel erg ontzettend* fijn om aan de rechterkant weer wat te kunnen horen!
Ciao,
Ingrid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten